برنامه ریزی شهری و کیفیت زندگی: مروری بر مسیرهایی که محیط ساخته شده را به رفاه ذهنی مرتبط می کنند

با توجه به شهرنشینی سریع جهانی، ارائه کیفیت بهتر زندگی در شهرها به یک مسئله حیاتی برای برنامه ریزی شهری تبدیل شده است. با این حال، ارتباطات بین محیط ساخته شده و رفاه ذهنی به طور کافی درک نشده است. این مقاله شواهدی را در مورد مجموعه ای از مسیرهای ارتباطی بین محیط ساخته شده و رفاه ذهنی بررسی می کند. هفت مسیر بالقوه شناسایی و بررسی شده اند: (۱) سفر، (۲) تفریح، (۳) کار، (۴) روابط اجتماعی، (۵) رفاه مسکونی، (۶) واکنش های احساسی، و (۷) سلامت. بر اساس این دانش، مقاله ای نمای کلی از استراتژی ها برای بهبود رفاه ذهنی از طریق برنامه ریزی شهری ارائه می دهد. از جمله استراتژی های پیشنهادی می توان به موارد زیر اشاره کرد: بهبود شرایط برای سفرهای فعال؛ بهبود حمل و نقل عمومی در حالی که استفاده از خودروها محدود می شود؛ فراهم کردن دسترسی آسان به امکانات و خدمات؛ توسعه یا هدایت فناوری و گزینه های تحرک نوظهور برای بهبود شمولیت و کیفیت زندگی برای گروه های مختلف؛ ادغام اشکال مختلف طبیعت شهری تا حد امکان؛ فراهم کردن فضاهای عمومی و مشترک قابل دسترس و فراگیر؛ حفظ نگهداری و نظم در فضای شهری، پوشش گیاهی و سیستم های حمل و نقل؛ اجرای استراتژی های کاهش سر و صدا؛ توسعه ساختمان ها و فضاهای عمومی زیبا بر اساس نیازها و ترجیحات ساکنان؛ و کاهش نابرابری های اجتماعی-فضایی در حالی که حمایت از مسکن و حمل و نقل برای گروه های آسیب پذیر فراهم می شود.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی شهری ، زیست پذیری شهری ، شهرهای زیست پذیر