بهره گیری از عناصر معماری استان تهران به منظور افزایش سرزندگی و زیست پذیری در مجتمع های مسکونی شهرستان بهارستان، مورد مطالعاتی: شهر گلستان

بازسازی مساکن فرسوده و قدیمی و نگرش کمیتگرا در طراحی مسکن و روند رو به رشد تقاضای آن موجب گردیده است، در مجتمع های مسکونی شهرگلستان توجه لازم به مسئله بنیادین سرزندگی و زیست پذیری محیط های مسکونی به معنای واقعی اعمال شود. این مسئله به همراه تاثیر متقابل کیفیت زندگی ساکنان، ارائه مدلی جامع و نظام مند از سرزندگی و زیست پذیری محیط های سکونتی را بایسته می سازد. توجه به معماری مسکن استان تهران همواره راهکارهایی جهت پیوند مولفه های سرزندگی و زیست پذیری موثر بر زندگی روزمره مردم و شیوه زیست آنان را شامل بوده است. مطالعه در خصوصیات معماری مسکن استان تهران، شناسایی این مولفه ها و به کارگیری آنان در زمینه‎ی سرزندگی و زیست پذیری از این حیث، می تواند راهگشا باشد. هدف پژوهش حاضر، بررسی کیفیت بخشی به فضاهای مسکونی شهر گلستان براساس مولفه های سرزندگی و زیست پذیری از طریق معماری مسکن استان تهران می باشد. پس از مرور ادبیات، به ارائه الگوهای سرزندگی و زیست پذیری و تعمیم آن با معماری منطقه از طریق جمع آوری اطلاعات میدانی پرداخته شد. با روش نمونه گیری تصادفی، نمونه ۳۸۳ نفری از ساکنین شهرگلستان انتخاب و پرسشنامه روی آن ها اجرا شد. پرسش نامه با استفاده از نرم افزار SPSS تحلیل شد. یافته های تحقیق گویای آن است با بهبود وضعیت زیست محیطی در معماری مجتمع های مسکونی شهر گلستان ، عامل اجتماعی نیز بهبود خواهد یافت. در نتیجه برای رسیدن به یک زندگی مطلوب در شهر گلستان باید فضای زیست محیطی و اجتماعی را در برنامه ریزی ها و سیاست گذاری های شهری مورد توجه قرار داد.

کلیدواژه ها:

مولفه های سرزندگی ، زیست پذیری ، معماری ، مجتمع های مسکونی ، شهرگلستان.