چهار باغ ابونصر هروی

به طور معمول در مطالعات باغ اسلامی و ایرانی، تمایلی آشکار برای تعمیم شکل چهاربخشی به باغ های گوناگون دیده می شود. به نظر می رسد بخشی از این میل، ناشی از تفسیر شکلی چهارباغ به مثابه الگویی است که لزوما می بایست طرحی چهاربخشی داشته باشد. این نوع مواجهه با موضوع، تاثیری عمیق بر فهم ماهیت طرح چهارباغ و همچنین باغ سازی دارد. چهارباغ در مقام منظر و سبکی معمارانه است که در پرتو نگره ی دینی-معرفتی مسلمانان در عهد صفوی به بلوغ و جلوه ای مثال زدنی دست می یابد. چهارباغ در ارتباط با مفهوم بهشت های چهارگانه ی قرآن کریم، نقل و سیره ی ائمه ی معصومین و توجه ویژه به سنت اسلامی و گران قدر وقف در دوران صفوی، آینه دار معماری اسلامی است. در پژوهش حاضر، برای بررسی چهارباغ از نظر هروی، از روش اسنادی استفاده شده و داده ها با فیش برداری از منابع کتابخانه ای موجود جمع آوری شد.

کلیدواژه ها:

چهار باغ ، هروی ، باغ ایرانی ، ارشادالزراعه