راهبرد طراحی مبتنی بر اقتصاد چرخشی در معماری ایران: بازسازی تطبیقی و بازیافت مصالح

مفهوم اقتصاد چرخشی به عنوان رویکردی نوین در صنعت ساخت وساز، با هدف پاسخ گویی به بحران های زیست محیطی، کمبود منابع، و ضرورت حفظ میراث معماری، مورد توجه فزاینده قرار گرفته است. این پژوهش با هدف ارائه چارچوبی علمی و عملی برای ادغام اصول اقتصاد چرخشی در معماری ایران، به تحلیل قابلیت های بازیافت مصالح بوم آورد، بازسازی تطبیقی بناهای تاریخی، و نقش فناوری های نوین در این فرآیند می پردازد. روش تحقیق ترکیبی بوده و از تحلیل مستندات، داده های آماری، و مطالعات موردی داخلی و بین المللی بهره گرفته شده است. نتایج نشان می دهند که ترکیب فناوری هایی همچون مدلسازی اطلاعات ساختمان (BIM)، پرینت سه بعدی، و بانک های مصالح محلی می تواند بازچرخانی مصالح و بازسازی را کارآمدتر و مقرون به صرفه تر سازد. همچنین، مصالح سنتی مانند آجر، کاشی، چوب و سنگ به دلیل قابلیت بازیافت بالا و دوام ساختاری، امکان بازاستفاده گسترده در پروژه های معاصر را فراهم می آورند. بازسازی تطبیقی بناهای تاریخی، ضمن حفظ هویت فرهنگی، به کاهش پسماند ساختمانی و صرفه جویی در منابع کمک می کند. چارچوب پیشنهادی مقاله، مسیر روشنی برای کاهش اثرات زیست محیطی، ارتقای پایداری، و تقویت اقتصاد محلی در حوزه معماری ایران ترسیم می کند.

کلیدواژه ها:

اقتصاد چرخشی ، بازسازی تطبیقی ، بازیافت مصالح ، معماری پایدار ایران ، فناوری های نوین ساختمانی.