مدیریت شهری بر پایه معماری ایرانی با رویکرد احیای هویت های فرهنگی شهرستان بیجارگروس

شهرستان بیجارگروس با پیشینه تاریخی و فرهنگی غنی، دارای معماری سنتی منحصر به فردی است که بازتاب دهنده هویت فرهنگی و اجتماعی مردم منطقه می باشد. در عصر جهانی شدن و رشد سریع شهرنشینی، حفظ این هویت فرهنگی و معماری بومی به چالشی مهم برای مدیریت شهری تبدیل شده است. این مقاله با رویکردی تحلیلی-توصیفی به بررسی نقش معماری ایرانی در مدیریت شهری بیجارگروس می پردازد و اهمیت احیای هویت های فرهنگی را در فرآیند توسعه پایدار شهری مورد تاکید قرار می دهد. هدف اصلی تحقیق، ارائه راهکارهایی برای تلفیق ارزش های معماری سنتی با مدیریت شهری مدرن و ارتقای کیفیت زندگی شهروندان است. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی با استفاده از مطالعات میدانی، اسناد تاریخی و مصاحبه با کارشناسان معماری و مدیریت شهری است. یافته ها نشان می دهد که احیای بناها و فضاهای تاریخی، بهره گیری از نمادهای فرهنگی و مشارکت جامعه محلی، می تواند ضمن تقویت هویت فرهنگی، به توسعه پایدار، رونق اقتصادی و افزایش رضایت اجتماعی منجر شود.

کلیدواژه ها:

مدیریت شهری ، معماری ایرانی ، هویت فرهنگی ، توسعه پایدار ، بیجارگروس ، مشارکت اجتماعی