معماری و صنعت در ساخت و ساز دهه ۵۰ در مجتمع کشتی سازی و صنایع فراساحل ایران(ایزوایکو)

مجتمع کشتی سازی و صنایع فراساحل ایران (ایزوایکو) در بندرعباس، به عنوان یکی از بزرگ ترین زیرساخت دریایی کشور با دارا بودن سکونت گاهی پیش ساخته در دهه ۱۳۵۰ بعنوان نمونه ای برجسته از ساخت و ساز با تلفیق معماری صنعتی-مدرن براساس شناخت اقلیم و فناوری های نوین ساخت مورد توجه در این پژوهش قرار گرفته است، که بصورت توصیفی-تحلیلی و با استفاده از مطالعات کتابخانه ای، اسناد فنی، مشاهدات میدانی، تصویربرداری و نیاز شناسی زیست انسانی، به بررسی اصول طراحی فضایی، کاربرد مصالح پیش ساخته و تاثیرات آن بر معماری اقلیم گرایی می پردازد، بطوریکه یافته های این پژوهش نشان می دهد که رویکرد عملکردگرایی همراه با اصول مهندسی صنعتی در ساخت و ساز، با استفاده از سیستم های پیش ساخته برای تسریع در اجرا و کاهش هزینه ها، و همچنین طراحی متناسب با شرایط آب وهوایی گرم و مرطوب بندرعباس، از جمله عوامل کلیدی در موفقیت این پروژه محسوب می شوند که در نهایت، این مطالعه بر اهمیت تلفیق فناوری های نوین با معماری صنعتی در پروژه های بزرگ مقیاس تاکید دارد و از آن می توان بعنوان الگویی کاربردی برای پروژه های مشابه در آینده ارائه داد.

کلیدواژه ها:

پیش ساخته سازی ، دهه ۱۳۵۰ ، مجتمع ایزوایکو ، معماری صنعتی ، شناخت اقلیم