ارزیابی معماری بایوفیلی در ایران معاصر

اصطلاح «بیوفیلیا» در اوایل سال ۱۹۶۴ توسط «اریک فروم» ابداع شد. با این حال، این کتاب توسط زیست شناس و طبیعت شناس «ادوارد ویلسون» که در سال ۱۹۸۴ منتشر کرده بود، توسعه داده شده و در محافل خاصی رایج شد و بعدا در آثار بعدی خود، آنچه را که او به عنوان فرضیه «بیوفیلیا» نامیده است، مطرح کرد. بر اساس این فرضیه، انسان ها و نیز گونه های دیگر روی زمین، در طول تکامل و تاریخ خود با تنوع زیستی احاطه شده اند و بنابراین ارتباطات متقابل با محیط طبیعی تا به امروز ادامه داشته است. روش تحقیق شامل تجزیه و تحلیل ادبیات و نمونه های طراحی معماری، مقایسه و نظام-مندی و ارزیابی طرح های معماری بر اساس معیارهای از پیش تعریف شده است. ارتباط و تازگی این تحقیق با چالش های معاصر ایدئولوژی ریشه دار معماری مدرنیستی و سطحی گرایی طراحی و طبقه بندی پیشنهادی و دقیق معماری بیوفیلیک، و همچنین ارزیابی ساختمان ها نه تنها از منظر کیفیت های بیوفیلیک، بلکه تعیین می شود. همچنین از منظر همکاری انسان و طبیعت به عنوان پاسخ های ممکن به این چالش ها و مشکلات موجود در زمینه این تحقیق، نیاز به درک تنوع بیان طرح بیوفیلیک در تعداد محدودی از دسته ها و همچنین یافتن مقولاتی بود که رابطه هم افزایی بین بیان ساختمان و کیفیت های بیوفیلیک آن را آشکار کند. یافته های تحقیق نشان می دهد که ساختمان های بیوفیلیک به ۳ دسته تقلیدی، کاربردی و ارگانیک طبقه بندی می شوند: طراحی بیوفیلیک تقلیدی با استفاده از اشکال نمادین، تقلیدی مرتبط با طبیعت یا معماری سنتی به کیفیت های بیوفیلیک دست می یابد. در مورد طرح های بیوفیلیک کاربردی، کیفیت های بیوفیلیک به عنوان یک لایه اضافه می شوند که به نظر می رسد لایه بیرونی خود ساختار است. در صورت طراحی بیوفیلیک ارگانیک، یک رابطه هم افزایی بین کیفیت های بیوفیلیک و سازه حاصل می شود.

کلیدواژه ها:

بیوفیلی ، معماری بیوفیلیک ، طبقه بندی طراحی بیوفیلیک.