مقایسه روش سنتی و روش مبتنی بر پروژه در اثربخشی میزان یادگیری دانش آموزان

یکی از مهم ترین دغدغه های نظام آموزشی در عصر حاضر، انتخاب و به کارگیری روش های موثر تدریس در راستای افزایش اثربخشی یادگیری دانش آموزان است. روش های سنتی که مبتنی بر انتقال اطلاعات به صورت مستقیم، سخنرانی و حفظ محور هستند، سال ها در مدارس مورد استفاده قرار گرفته اند. در مقابل، رویکردهای نوین مانند یادگیری مبتنی بر پروژه (Project-Based Learning) که بر پایه فعالیت های مشارکتی، تفکر انتقادی، و حل مسئله طراحی شده اند، به عنوان راهکارهایی پویا و دانش آموزمحور معرفی می شوند.هدف از این مقاله مقایسه اثربخشی دو روش تدریس سنتی و مبتنی بر پروژه در میزان یادگیری دانش آموزان است. این پژوهش از نوع مروری بوده و با تحلیل و تلفیق نتایج مطالعات پیشین داخلی و خارجی، تلاش دارد تا نقاط قوت و ضعف هر روش را در زمینه های شناختی، رفتاری و مهارتی بررسی نماید. نتایج مطالعات نشان می دهد که گرچه روش سنتی همچنان در انتقال مفاهیم پایه و ساختارمند دارای مزایایی مانند صرفه جویی در زمان است، اما یادگیری فعال، پایدار و کاربردی بیشتر در روش پروژه محور دیده می شود. همچنین، یافته ها حاکی از آن است که روش مبتنی بر پروژه با تقویت روحیه کار گروهی، خودکارآمدی و خلاقیت، موجب درگیری ذهنی و عاطفی عمیق تری در فراگیران می شود.در این مقاله همچنین به چالش های پیاده سازی روش پروژه محور در مدارس از جمله کمبود منابع، نیاز به آموزش معلمان و زمان بر بودن فرایند اشاره شده است. بر این اساس، پیشنهاد می شود نظام آموزشی با بازنگری در رویکردهای سنتی، به سمت مدل های ترکیبی و مشارکتی حرکت کرده و با تقویت بسترهای لازم، اثربخشی فرایند آموزش و یادگیری را افزایش دهد.

کلیدواژه ها:

روش تدریس سنتی ، یادگیری مبتنی بر پروژه ، اثربخشی آموزشی ، یادگیری فعال ، آموزش نوین ، خلاقیت