مقایسه سطح استرس و افسردگی در بین بیماران خودایمنی و غیر خودایمنی

این پژوهش با هدف بررسی و مقایسه ی سطح استرس و افسردگی در بیماران مبتلا به بیماری های خودایمنی و غیرخودایمنی انجام شده است. بیماری های خودایمنی، به عنوان گروهی از اختلالات سیستم ایمنی، باعث حمله ی اشتباه بدن به سلول های سالم شده و منجر به آسیب های شدید جسمانی و روانی می شوند. در مقابل، بیماری های غیرخودایمنی شامل اختلالاتی هستند که تحت تاثیر عوامل محیطی، ژنتیکی یا سبک زندگی شکل گرفته و سیستم ایمنی نقشی مستقیم در ایجاد آن ها ندارد. از آنجا که این بیماری ها می توانند تاثیرات قابل توجهی بر سلامت روان افراد داشته باشند، بررسی میزان استرس و افسردگی در این بیماران اهمیت زیادی دارد.این پژوهش از روش توصیفی-مقایسه ای استفاده کرده و جامعه ی آماری شامل ۳۸۵ بیمار مبتلا به بیماری های خودایمنی و غیرخودایمنی بوده است. ابزارهای گردآوری داده شامل مقیاس استرس ادراک شده (PSS) و پرسشنامه افسردگی بک (BDI) بوده و نتایج با استفاده از آزمون های آماری t مستقل، همبستگی پیرسون، و رگرسیون خطی تحلیل شده است.یافته ها نشان دادند که بیماران مبتلا به بیماری های خودایمنی سطح بالاتری از استرس و افسردگی را نسبت به بیماران غیرخودایمنی تجربه می کنند. همچنین، ارتباط مثبت و معناداری بین سطح استرس و افسردگی در هر دو گروه مشاهده شد، به طوری که افزایش استرس موجب افزایش افسردگی شده است. نتایج تحلیل عوامل جمعیت شناختی نشان داد که جنسیت، وضعیت تاهل و میزان حمایت اجتماعی تاثیر معناداری بر سطح استرس و افسردگی بیماران دارند.این یافته ها تاکید می کنند که مداخلات روانشناختی و حمایت اجتماعی می توانند نقش مهمی در کاهش استرس و افسردگی بیماران مبتلا به بیماری های مزمن داشته باشند. همچنین، پیشنهاد می شود که در مطالعات آینده تاثیر راهبردهای تنظیم هیجان، سبک های مقابله ای و درمان های روانشناختی در بهبود وضعیت روانی بیماران مورد بررسی قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

استرس ، افسردگی ، بیماری های خودایمنی ، بیماری های غیرخودایمنی ، سلامت روان ، تنظیم هیجان ، حمایت اجتماعی ، تاب آوری