تاثیر شعرخوانی و قصه گویی بر یادگیری دانش آموزان اول ابتدایی

در سال های آغازین آموزش رسمی، پایه اول ابتدایی نقش بنیادی در شکل گیری علاقه به یادگیری، مهارت های زبانی و رشد شناختی دانش آموزان ایفا می کند. از میان روش های متنوع آموزشی، شعرخوانی و قصه گویی به عنوان ابزارهای موثر و جذاب در فرآیند یاددهی–یادگیری مورد توجه ویژه قرار گرفته اند. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر این دو شیوه بر بهبود یادگیری دانش آموزان پایه اول ابتدایی در حوزه های مختلف آموزشی از جمله زبان آموزی، تقویت حافظه، افزایش تمرکز، پرورش تخیل و گسترش دایره واژگان است. نتایج پژوهش نشان می دهد که استفاده منظم از شعر و داستان در برنامه های آموزشی باعث افزایش انگیزه یادگیری، بهبود مهارت های شنیداری و گفتاری، تقویت حافظه کوتاه مدت و بلندمدت، و ایجاد نگرش مثبت نسبت به مدرسه و فرآیند یادگیری در دانش آموزان پایه اول می شود.علاوه بر این، شعرخوانی با ساختار آهنگین خود به یادسپاری بهتر مفاهیم کمک می کند و قصه گویی با ایجاد ارتباط عاطفی و فراهم سازی زمینه ای برای گفت وگو و بازخورد، نقش مهمی در ارتقای تفکر انتقادی و درک مطلب دارد. بر اساس یافته های این تحقیق، گنجاندن برنامه های هدفمند شعرخوانی و قصه گویی در چارچوب رسمی آموزش ابتدایی می تواند به عنوان یک راهکار موثر در بهبود کیفیت یادگیری و رشد همه جانبه کودکان مورد استفاده قرار گیرد

کلیدواژه ها:

قصه گویی ، شعر خوانی ، یادگیری فعال ، آموزش خلاقانه