طراحی مدل رضایت زناشویی بر اساس خودکارآمدی جنسی با نقش تعدیل گر دانش جنسی در زنان متاهل شهر بوشهر

پژوهش حاضر با هدف بررسی رضایت زناشویی بر اساس خودکارآمدی جنسی با نقش تعدیل گر دانش جنسی در زنان متاهل شهر بوشهر انجام گرفت. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت و روش، توصیفی همبستگی از نوع مدلیابی معادلات ساختاری است. جامعه آماری در این پژوهش شامل تمامی زنان متاهل شهر بوشهر در سال ۱۴۰۳ می باشد. نمونه آماری پژوهش حاضر متشکل از ۳۰۰ نفر بود که از طریق نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه ۴۷ سوالی رضایت زناشویی انریچ، پرسشنامه ۱۰ سوالی خودکارآمدی جنسی لطفی، وزیری و کاشانی، پرسشنامه ۱۵ سوالی دانش جنسی آن هوپر بوده است. در این پژوهش برای بررسی نرمال بودن متغیرها از آزمون های کولموگروف-اسمیرنوف و برای بررسی فرضیات پژوهش از مدل معادلات ساختاری اموس استفاده شده است. از نرم افزارهای Amos و SPSS۱۹ استفاده شده است. ضرایب مسیر مستقیم مدل پیشنهادی نشان داد که بین خودکارآمدی جنسی و رضایت زناشویی، دانش جنسی و رضایت زناشویی رابطه معناداری وجود دارد. ضرایب مسیر غیرمستقیم نشان داد که بین خودکارآمدی جنسی و رضایت زناشویی با نقش تعدیل گر دانش جنسی رابطه معنادار وجود دارد. بنابراین میتوان نتیجه گیری کرد که پژوهش حاضر مورد حمایت تجربی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

رضایت زناشویی ، خودکارآمدی جنسی ، دانش جنسی ، زنان متاهل.