نقش برنامه ریزی درسی در کارآفرینی اجتماعی

در دهه های اخیر، مفهوم کارآفرینی اجتماعی به عنوان رویکردی نوین برای حل مسائل اجتماعی از طریق نوآوری و فعالیت های اقتصادی مورد توجه دانشگاه ها و نهادهای آموزشی قرار گرفته است. در این میان، برنامه ریزی درسی به عنوان یکی از مهم ترین ابزارهای نظام آموزش عالی می تواند در تربیت کارآفرینان اجتماعی و ایجاد تحولات مثبت در جامعه نقش آفرینی کند. هدف مقاله حاضر، بررسی نقش برنامه ریزی درسی در ارتقاء کارآفرینی اجتماعی بر اساس تحلیل نظری و اسنادی منابع معتبر داخلی و بین المللی است. بر اساس بررسی های انجام شده، برنامه درسی کارآفرینی اجتماعی باید فراتر از انتقال مفاهیم نظری، زمینه ساز توسعه مهارت های عملی، اخلاق حرفه ای، تعهد اجتماعی و تفکر نقاد باشد. همچنین، توجه به بافت فرهنگی، آموزش میان رشته ای، یادگیری تجربی، و مشارکت فعال دانشجویان از جمله مولفه های کلیدی در طراحی چنین برنامه هایی به شمار می آید. در نهایت، تقویت رویکردهای مسئله محور، همکاری بین دانشگاه و جامعه، و پرورش نگرش کارآفرینانه اجتماعی از طریق برنامه های درسی هدفمند، می تواند نقش مهمی در تربیت نسل آینده کنشگران اجتماعی ایفا کند.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی درسی ، کارآفرینی اجتماعی ، آموزش عالی ، یادگیری تجربی ، مسئولیت پذیری اجتماعی