بررسی تاثیر ارزشیابی توصیفی در پیشرفت دانش آموزان

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر ارزشیابی توصیفی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ابتدایی انجام شده است. اهداف اصلی تحقیق شامل تحلیل تاثیر ارزشیابی توصیفی بر مولفه هایی چون انگیزش درونی، اعتماد به نفس، اضطراب امتحانی، و مهارت های خودتنظیمی است. روش پژوهش از نوع مروری–کتابخانه ای و مبتنی بر تحلیل محتوای منابع علمی داخلی و خارجی است. داده ها از طریق بررسی مقالات علمی، کتب تخصصی، و گزارش های رسمی آموزشی گردآوری و تحلیل شدند. یافته ها نشان می دهد که ارزشیابی توصیفی با ارائه بازخوردهای کیفی و مستمر، موجب بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان، کاهش اضطراب ناشی از آزمون های سنتی، افزایش انگیزش و ارتقای احساس کفایت در آنان می شود. این شیوه همچنین باعث پرورش مهارت های خودتنظیمی و مشارکت فعال تر دانش آموزان در فرآیند یادگیری می گردد. در عین حال، چالش هایی نظیر عدم آمادگی معلمان، کمبود منابع و مقاومت فرهنگی در برابر ترک روش های سنتی، مانع تحقق کامل ظرفیت های این نوع ارزشیابی شده است. دستاورد مهم این تحقیق، ارائه تصویری جامع از تاثیرات چندبعدی ارزشیابی توصیفی بر ابعاد شناختی، هیجانی و رفتاری دانش آموزان است که می تواند مبنایی برای اصلاح سیاست های آموزشی و توانمندسازی معلمان در راستای بهبود کیفیت یاددهی–یادگیری فراهم آورد.

کلیدواژه ها:

ارزشیابی توصیفی ، پیشرفت تحصیلی ، انگیزش درونی ، خودتنظیمی ، اضطراب امتحان