بررسی تاثیر آموزش هوش هیجانی بر کاهش پرخاشگری در دانش آموزان پسر دوره ابتدایی شهر دهدشت در سال تحصیلی ۱۴۰۴-۱۴۰۳

پرخاشگری یکی از مشکلات رفتاری رایج در دانش آموزان است که می تواند بر روابط اجتماعی، پیشرفت تحصیلی و سلامت روان آن ها تاثیر منفی بگذارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش هوش هیجانی بر کاهش پرخاشگری دانش آموزان ابتدایی انجام شده است. این پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان دوره ابتدایی شهر دهدشت در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ بود. تعداد ۶۰ دانش آموز به روش نمونه گیری تصادفی به دو گروه آزمایش (۳۰ نفر) و کنترل (۳۰ نفر) تقسیم شدند. گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه تحت آموزش هوش هیجانی قرار گرفت. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه پرخاشگری باس و پری (۱۹۹۲) و پرسشنامه هوش هیجانی شات (۱۹۹۸) بود. نتایج آزمون تحلیل کوواریانس (ANCOVA) نشان داد که آموزش هوش هیجانی به طور معناداری باعث کاهش پرخاشگری در گروه آزمایش شد (p < ۰.۰۰۱). همچنین، تحلیل مقایسه ای نشان داد که مولفه های پرخاشگری فیزیکی، کلامی و غیرمستقیم در گروه آزمایش کاهش معناداری داشت. این یافته ها نشان می دهد که آموزش هوش هیجانی می تواند به عنوان یک راهکار موثر در بهبود تعاملات اجتماعی و کاهش رفتارهای پرخاشگرانه در محیط های آموزشی استفاده شود.

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی ، پرخاشگری ، دانش آموزان ابتدایی ، آموزش ، تنظیم هیجانی