پرورش مهارت های تفکر انتقادی و ارتباطی در آموزش ابتدایی از طریق یادگیری مشارکتی

در جهانی که روزبه روز ارتباطات پیچیده تر می شود، توانایی تفکر انتقادی و برقراری ارتباط موثر، به عاملی کلیدی برای موفقیت در عرصه های تحصیلی و زندگی واقعی تبدیل شده است. آموزش ابتدایی به عنوان پایه ای اساسی می تواند بستری برای پرورش این مهارت های حیاتی فراهم کند. بااین حال، روش های سنتی تدریس که غالبا بر حفظ محوری و فعالیت های فردی استوارند، دانش آموزان را برای همکاری و پویایی لازم در جامعه امروز آماده نمی کنند .این پژوهش به بررسی ادغام راهبردهای یادگیری مشارکتی در برنامه درسی آموزش ابتدایی با هدف تقویت تفکر انتقادی و مهارت های ارتباطی در میان نوآموزان می پردازد. درحالی که الگوهای آموزشی به سمت روش های تعاملی و دانش آموزمحور پیش می روند، یادگیری مشارکتی به عنوان ابزاری ضروری برای افزایش درگیری تحصیلی و درک عمیق تر مطالب شناخته می شود .در این مطالعه، تاثیر تکنیک های مختلف یادگیری مشارکتی مانند پروژه های گروهی، هم آموزی همسالان و یادگیری تعاونی بر توانایی تفکر انتقادی و ارتباط موثر دانش آموزان مورد تحلیل قرار گرفته است. با بهره گیری از روش های کیفی و کمی در بررسی پیشینه پژوهش، مزایای محیط های یادگیری مشارکتی ازجمله ارتقای توانایی حل مسئله، افزایش انگیزه و تقویت مهارت های اجتماعی نیز مورد تاکید قرار گرفته اند .یافته ها نشان می دهند که همکاری میان دانش آموزان نه تنها فرصتی برای یادگیری از یکدیگر فراهم می کند، بلکه مهارت های زندگی ضروری را نیز در آنان پرورش می دهد .مهارت هایی که برای موفقیت تحصیلی و فردی آینده آن ها حیاتی هستند. در پایان، راهکارهای عملی برای اجرای یادگیری مشارکتی در کلاس درس به مربیان پیشنهاد شده و زمینه های پژوهشی آینده در این حوزه مشخص گردیده اند .این پژوهش بر آن است تا مربیان را به بازاندیشی در روش های تدریس ترغیب کند و ظرفیت یادگیری مشارکتی را به عنوان سنگ بنای آموزش مدرن به آنان معرفی نماید، به طوری که هر کودک با مهارت های لازم برای موفقیت مادام العمر تجهیز گردد.

کلیدواژه ها:

آموزش ابتدایی ، تفکر انتقادی ، یادگیری مشارکتی ، مهارت های ارتباطی ، یادگیری دانش آموزمحور.