بررسی تاثیربه کارگیری روش های تدریس فعال درارتقا یادگیری و انگیزه دانشجویان رشته های علوم انسانی دانشگاههای ایران

زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف تبیین اصول و روش ها و موانع به کارگیری روش های تدریس فعال بر یادگیری و انگیزه دانشجویان رشته های علوم انسانی دانشگاههای ایران و سیر تحول این روش ها در دهه های اخیر به عنوان یک عامل مهم در توسعه و پیشرفت آموزش عالی در کشور جمهوری اسلامی ایران انجام شده است.روش پژوهش: این پژوهش از نوع کاربردی و توسعه ای بوده و از روش کیفی با تاکید بر روش موردی و زمینه ای با هدف تبیین اثرات به کارگیری روش های تدریس فعال بر یادگیری و انگیزه دانشجویان انجام گرفت.یافته ها: روشهای تدریس فعال به عنوان رویکردهای نوین آموزشی در سالهای اخیر در نظام های آموزشی مختلف جهان به ویژه در دانشگاهها جایگاه ویژه ای یافته اند. این روشها به دلیل تاثیرات قابل توجهی که بر فرآیند یادگیری، افزایش انگیزه و مشارکت دانش آموزان دارند، به طور گسترده ای مورد توجه قرار گرفته اند.نتیجه گیری: روشهای تدریس فعال می توانند تاثیرات مثبتی بر انگیزه و یادگیری دانشجویان داشته باشند. با وجود چالشهایی مانند کمبود منابع آموزشی و نیاز به آموزش اساتید، با اتخاذ راهکارهای مناسب می توان به بهره برداری بهینه از این روشها دست یافت . ذکر این نکته حایز اهمیت است که پیاده سازی موفق روشهای تدریس فعال نیازمند همکاری تمامی ذینفعان آموزشی است

کلیدواژه ها:

تدریس فعال ، انگیزه ، یادگیری ، دانش اموزان ، اصول