تاثیر فرزندپروری حمایت گرایانه در ایجاد اعتماد به نفس بر دانش آموزان مقطع ابتدایی

در این پژوهش به بررسی تاثیر فرزندپروری حمایت گرایانه بر ایجاد اعتمادبه نفس دانش آموزان مقطع ابتدایی پرداخته است. هدف اصلی این تحقیق، شناسایی ارتباط میان تعاملات مثبت والدین و رشد روان شناختی کودکان است، به ویژه در سال های حساس ابتدایی که شخصیت و خودپنداره آنان شکل می گیرد. در این مطالعه، تاکید شده است که شیوه های فرزندپروری حمایت گرایانه شامل ایجاد ارتباطات عاطفی صمیمانه، فراهم آوردن محیطی امن و تشویق های مداوم می تواند نقش کلیدی در تقویت اعتمادبه نفس کودکان ایفا کند.روش پژوهش به صورت توصیفی-تحلیلی طراحی شده است و نتایج حاصل از مشاهده و جمع آوری اطلاعات نشان می دهد که والدینی که تعاملات عاطفی پایدار و مثبت با فرزندان خود برقرار کرده اند، توانسته اند اعتمادبه نفس بیشتری در کودکان ایجاد کنند. همچنین یافته های تحقیق بیانگر این موضوع هستند که شیوه های تربیتی حمایتی، علاوه بر تقویت حس امنیت روانی در کودکان، باعث افزایش توانایی های ارتباطی و خودپذیری آنان می شوند. از سوی دیگر، این شیوه ها موجب کاهش سطح اضطراب و رشد انگیزه درونی دانش آموزان شده و زمینه ای برای پیشرفت تحصیلی و اجتماعی آنان فراهم کرده است.نتایج این پژوهش نشان می دهد که فرزندپروری حمایت گرایانه، عاملی موثر در توسعه مهارت های روان شناختی و افزایش اعتمادبه نفس کودکان محسوب می شود. همچنین، پیشنهادهایی برای تقویت ارتباطات خانوادگی و طراحی برنامه های آموزشی برای والدین جهت ارتقای شیوه های فرزندپروری ارائه شده است. این تحقیق بر اهمیت نقش والدین در رشد عاطفی و ذهنی کودکان تاکید داشته و نیاز به تعاملات مثبت و حمایت گرایانه در محیط خانواده را برجسته می کند

کلیدواژه ها:

فرزندپروری حمایت گرایانه ، اعتمادبه نفس ، دانش آموزان ابتدایی ، شیوه های تربیتی