روانشناسی تربیتی و فلسفه تعلیم تربیت

روانشناسی تربیتی به عنوان علمی که به مطالعه فرآیندهای یادگیری، رشد شناختی و عاطفی، و روش های بهینه آموزش میپردازد، در تقاطع با فلسفه تعلیم و تربیت قرار میگیرد که به مبانی نظری، اهداف غایی، و ارزش های زیربنایی تربیت انسان توجه دارد. این مقاله با بررسی جداگانه اما موازی این دو حوزه، میکوشد نشان دهد که چگونه روانشناسی تربیتی با تکیه بر یافته های تجربی، راهکارهای عملی برای بهبود آموزش ارائه میدهد، در حالی که فلسفه تعلیم و تربیت با نگاهی انتقادی و هنجاری، اهداف تربیت و چارچوب های اخلاقی آن را مورد بحث قرار میدهد. همچنین، مقاله بر این نکته تاکید میکند که آگاهی از هر دو حوزه برای طراحی نظام های آموزشی جامع و متعادل ضروری است. در نهایت، با اشاره به چالشهای معاصر در عرصه تربیت، این پژوهش بر ضرورت توجه همزمان به «مسائل روانشناختی یادگیری» و «پرسش های فلسفی درباره ماهیت تربیت» تاکید میورزد.

کلیدواژه ها:

روانشناسی تربیتی ، فلسفه تعلیم و تربیت ، یادگیری ، اهداف تربیت ، نظریه های آموزشی.