سیاست جنایی تقنینی قانونگذار در حمایت از حیات وحش

حیات وحش به عنوان بخشی اساسی از تنوع زیستی، نقش مهمی در توازن اکولوژیک و پایداری زیست محیطی ایفا می کند. در دهه های اخیر، افزایش شکار غیرمجاز، تخریب زیستگاه ها و قاچاق گونه های جانوری، تهدیدی جدی برای حیات وحش به شمار آمده و واکنش قانونگذاران را در قالب سیاست های جنایی به دنبال داشته است. در این مقاله، با تمرکز بر سیاست جنایی تقنینی ایران، تلاش شده است تا میزان کارآمدی قوانین کیفری موجود در زمینه حمایت از حیات وحش بررسی شود. ضمن مرور بر قوانین مرتبط همچون قانون شکار و صید و قانون حفاظت و بهسازی محیط زیست، به نقاط قوت و ضعف آن ها در پاسخ به جرائم زیست محیطی پرداخته شده است. همچنین، نقش نهادهای اجرایی و قضایی و چالش های فرهنگی و ساختاری موجود مورد واکاوی قرار گرفته است. یافته های این پژوهش نشان می دهد که علی رغم وجود برخی ظرفیت های قانونی، خلاهای تقنینی، ضعف در اجرا، و عدم تناسب برخی مجازات ها، مانع از تحقق کامل اهداف سیاست جنایی در حمایت از حیات وحش شده اند. در پایان، پیشنهادهایی برای اصلاح و تقویت این سیاست ها ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

سیاست جنایی ، قانونگذاری ، محیط زیست ، حیات وحش ، حقوق کیفری ، حمایت قانونی