مطالعه تطبیقی حضانت در نظام حقوقی ایران و سوئد

این پژوهش با رویکردی تطبیقی، به مقایسه قوانین و رویه های حاکم بر حضانت کودک در ایران و سوئد می پردازد. هر دو نظام حقوقی، مصلحت برتر کودک را به عنوان اصل محوری در تصمیم گیری های قضایی در نظر می گیرند؛ اما رویکردها و مکانیزم های اجرایی این اصل به طور قابل توجهی متفاوت است. در حالی که ایران به طور سنتی به مدل حضانت تک والدی و تاثیرات فرهنگی و دینی در این زمینه پایبند است، سوئد بر مدل حضانت مشترک و مشارکت برابر والدین تاکید دارد. این پژوهش با تحلیل عمیق قوانین و رویه های هر دو کشور، به بررسی عوامل موثر بر تفاوت های موجود در این حوزه می پردازد و به ابعاد مختلفی از جمله نقش دین، سن بلوغ و مشارکت کودک در تصمیم گیری ها می پردازد. نتایج این پژوهش نشان می دهد که تفاوت های فرهنگی، اجتماعی و حقوقی، تاثیر قابل توجهی بر قوانین و رویه های حضانت کودک در دو کشور دارد و این تفاوت ها بر رفاه و آینده کودکان تاثیرگذار است. همچنین این پژوهش پیشنهاداتی برای بهبود قوانین حضانت کودک در ایران ارائه می دهد که شامل تقویت نقش مشاوران حقوقی کودک، ترویج حضانت مشترک، ایجاد سازوکارهای نظارتی قوی و آموزش والدین است.

کلیدواژه ها:

حضانت کودک ، ایران ، سوئد ، مصلحت کودک ، حضانت تک والدی ، حضانت مشترک ، تاثیر فرهنگ ، نقش دین