بررسی تاثیر روش تدریس مشارکتی بر یادگیری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع ابتدایی

روش های نوین تدریس، به ویژه رویکردهای فعال و مشارکتی، در سال های اخیر به عنوان راهکارهایی موثر برای ارتقای کیفیت یادگیری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان شناخته شده اند. این پژوهش با روش کتابخانه ای و به شیوه ی توصیفی – تحلیلی و با هدف بررسی تاثیر روش تدریس مشارکتی بر یادگیری و عملکرد تحصیلی دانش آموزان مقطع ابتدایی نگاشته شده است. روش تدریس مشارکتی با تاکید بر کار گروهی، تعامل مستمر بین دانش آموزان، مسئولیت پذیری مشترک و یادگیری فعال، بستری را فراهم می سازد که در آن فراگیران در فرایند یادگیری نقش فعال دارند. در این تحقیق، ضمن بررسی مبانی نظری مرتبط با یادگیری مشارکتی، به پیشینه پژوهش های داخلی و خارجی در این حوزه پرداخته شد. نتایج نشان می دهد که استفاده از روش مشارکتی موجب افزایش عمق یادگیری، رشد انگیزه درونی، بهبود نمرات درسی، تقویت مهارت های اجتماعی و افزایش اعتماد به نفس در دانش آموزان می شود. همچنین این روش با کاهش اضطراب تحصیلی و فراهم کردن فرصت آموزش همسال به همسال، یادگیری را برای طیف وسیع تری از دانش آموزان اثربخش تر می سازد. با توجه به یافته های پژوهش، می توان نتیجه گرفت که به کارگیری روش تدریس مشارکتی در کلاس های درس ابتدایی، نه تنها عملکرد تحصیلی دانش آموزان را بهبود می بخشد، بلکه آنان را برای تعاملات اجتماعی موثر و یادگیری مادام العمر آماده می سازد. در پایان، پیشنهاد می شود که معلمان، مدیران و سیاست گذاران آموزشی با طراحی برنامه های منسجم، بستر استفاده از این روش را در مدارس توسعه دهند.

کلیدواژه ها:

روش ، تدریس مشارکتی ، یادگیری ، پیشرفت تحصیلی ، دانش آموزان