بررسی فقهی صحت معامله همراه با شرط مجهول با تکیه بر قاعده غرر

قاعده غرر یکی از قواعد مهم فقه معاملات در فقه امامیه است که با هدف جلوگیری از بروز ضرر و نزاع در قراردادها، به ابطال معاملات همراه با جهل یا عدم شفافیت منتهی می شود. یکی از مسائل چالش برانگیز در این حوزه، بررسی صحت معامله ای است که در ضمن آن شرطی مجهول درج شده باشد. آیا چنین شرطی موجب بطلان کل عقد است؟ یا با تفکیک میان جهل در شرط و جهل در عوضین می توان صحت عقد را حفظ کرد؟ این مقاله با روش توصیفی-تحلیلی، به بررسی فقهی مسئله پرداخته و ضمن تحلیل مفاهیم کلیدی همچون غرر، شرط و جهل، به بررسی دیدگاه های مختلف فقهای امامیه در این زمینه می پردازد. همچنین با تکیه بر مستندات فقهی و اصولی، نسبت میان شرط مجهول و تحقق غرر در معامله مورد ارزیابی قرار گرفته است. نتیجه این پژوهش نشان می دهد که شرط مجهول در صورتی که موجب اختلال در اصل عقد نشود و جهالت آن به گونه ای نباشد که موجب نزاع گردد، لزوما سبب بطلان عقد نخواهد بود. این مقاله همچنین با اشاره به تطبیقات معاصر، پیشنهادهایی جهت بازنگری در معیارهای غرر در معاملات نوین ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

شرط مجهول ، قاعده غرر ، صحت معامله ، فقه امامیه ، معاملات معاصر.