مدارس هوشمند: ابزار پیشرفت یا پروژه ای شکست خورده؟

در سال های اخیر، رویکرد مدارس هوشمند به عنوان یکی از تحول آفرین ترین نوآوری ها در نظام آموزش و پرورش مطرح شده است. این مقاله به بررسی چالش ها و فرصت های آموزش و پرورش در افق ۱۴۰۴ با توجه به مدارس هوشمند، معلمان خلاق و دانش آموزان متفکر می پردازد. هدف این پژوهش، تحلیل نقش فناوری های نوین در ایجاد مدارس هوشمند و تاثیر آن بر فرآیند یاددهی-یادگیری است. این تحقیق از نوع کیفی بوده و به روش تحلیلی و تطبیقی انجام شده است. یافته ها نشان می دهد که استفاده از ابزارهای هوشمند در مدارس، علاوه بر ارتقای کیفیت آموزش، باعث افزایش توانمندی های فکری و خلاقیت دانش آموزان می شود. همچنین، معلمان به عنوان عامل اصلی موفقیت در پیاده سازی مدارس هوشمند، نیاز به آموزش های مداوم و تخصصی دارند تا بتوانند به درستی از فناوری ها بهره برداری کنند. نتایج این تحقیق نشان می دهد که در افق ۱۴۰۴، ایجاد مدارس هوشمند می تواند نقشی کلیدی در تربیت نسل های آینده با توانمندی های علمی و اجتماعی بالا ایفا کند. به منظور تحقق این هدف، توجه به آموزش معلمان و فراهم سازی زیرساخت های مناسب فناوری ضروری است.

کلیدواژه ها:

مدارس هوشمند ، معلمان خلاق ، دانش آموزان متفکر