بهبود جذب نیتروژن، فسفر و پتاسیم و رشد گیاه کاکتوس اپونتیا با مصرف تلفیقی هیومیک اسید، مایکوریزا و عصاره جلبک دریایی
محل انتشار: نشریه دانش خاک و گیاه، دوره: 35، شماره: 1
سال انتشار: 1404
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 40
فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_SPS-35-1_001
تاریخ نمایه سازی: 25 خرداد 1404
چکیده مقاله:
برای تولید کاکتوس اپونتیا (Opuntia spp) در مناطق بیابانی و کم آب، استفاده از ترکیبات کودی یا محرک رشد برای بهبود کمیت و کیفیت کاکتوس ضروری است. هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر کاربرد هیومیک اسید، عصاره جلبک دریایی و قارچ مایکوریزا بر رشد، کمیت و کیفیت کاکتوس اپونتیا بود. برای دستیابی به این هدف، آزمایشی گلدانی با ۸ تیمار شامل ۱- شاهد، ۲- مایکوریزا، ۳- هیومیک اسید، ۴- عصاره جلبک دریایی، ۵- مایکوریزا + عصاره جلبک دریایی، ۶- مایکوریزا + هیومیک اسید، ۷- هیومیک اسید + عصاره جلبک دریایی، ۸- مایکوریزا + عصاره جلبک دریایی + هیومیک اسید و با سه تکرار در بستر کشت مخلوط ماسه و پرلیت انجام شد. وزن بخش هوایی و ریشه گیاه در دو حالت تر و خشک، ارتفاع گیاه، تعداد و ضخامت کلادود، سطح برگ و غلظت نیتروژن، پتاسیم و فسفر در گیاه تعیین شدند. نتایج نشان داد که بیشترین وزن تر و خشک بخش هوایی گیاه به ترتیب با میانگین ۹/۷۷ و ۵/۱۲ گرم در گلدان در تیمار کاربرد هم زمان هیومیک اسید و عصاره جبک دریایی مشاهده شد که با سایر تیمارها تفاوت معناداری (p≤۰.۰۱) داشتند. استفاده هم زمان قارچ مایکوریزا و هیومیک اسید باعث افزایش معنادار وزن تر ریشه گیاه (۱۸۸ درصد) نسبت به شاهد شد؛ به طوری که میانگین وزن تر ریشه گیاه از ۲۱/۱ گرم در گلدان در تیمار شاهد به ۴۸/۳ گرم در گلدان در این تیمار افزایش یافت. مصرف هم زمان هیومیک اسید، قارچ مایکوریزا و عصاره جلبک دریایی، بیشترین افزایش غلظت نیتروژن، پتاسیم و فسفر گیاه را به همراه داشت، به طوری که غلظت نیتروژن از ۵/۰ درصد در تیمار شاهد به ۹/۱ درصد در تیمار تلفیقی مذکور افزایش یافت. به طور کلی، مصرف هم زمان هیومیک اسید، قارچ مایکوریزا و عصاره جلبک دریایی سبب بهبود کمیت و کیفیت گیاه کاکتوس شد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
میترا شفیعی
گروه علوم و مهندسی خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران.
اکبر حسنی
گروه علوم و مهندسی خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران.
ستاره امانی فر
گروه علوم و مهندسی خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران.
مهدی نورزاده حداد
پژوهشکده کشاورزی هسته ای، پژوهشگاه علوم و فنون هسته ای، سازمان انرژی اتمی ایران، کرج، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :