ارزیابی آمیخته ضدبازاریابی داروهای دوپینگ در ورزش ایران

ضدبازاریابی را می توان روشی مناسب برای کاهش مصرف محصولاتی دانست که مصرف آن ها می تواند مشکلاتی را برای افراد و جامعه ایجاد نماید. از این رو، هدف این تحقیق ارائه ی مدل آمیخته ی ضدبازاریابی داروهای غیرمجاز در ورزش ایران بود. تحقیق حاضر به لحاظ هدف، کاربردی و از نظر روش تحلیل داده ها، توصیفی-همبستگی بود. جامعه ی آماری تحقیق را کلیه ی ورزشکاران و مربیان رشته های ورزشی تشکیل می دادند که در سال های گذشته بیشترین میزان استفاده از مواد نیروزا را به گزارش آژانس ملی مبارزه با دوپینگ کشور داشته اند. بر اساس برآورد محقق از طریق دفتر امور مشترک فدراسیون ها و روش های مختلف دیگر، تعداد این افراد ۷۰۰ نفر بود. حجم نمونه ی تحقیق با توجه به اهداف پژوهش و با استفاده از نرم افزار آماری PASS و در سطح خطای ۰٫۰۵، ۲۵۰ نفر تعیین شد. ابزار جمع آوری اطلاعات در این پژوهش، پرسشنامه ی استاندارد حقیقت و همکاران (۱۴۰۱) بود.  در سطح آمار استنباطی، ابتدا طبیعی بودن توزیع داده ها با استفاده از آزمون شاپیرو-ویلک بررسی شد و با توجه به طبیعی بودن توزیع داده ها، از آزمون تحلیل مسیر استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها و انجام محاسبات، از نرم افزارهای Amos Graphics (نسخه ی ۲۲) و SPSS (نسخه ی ۲۳) استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که مولفه های تحقیق در تمامی موارد نقش مثبت و معناداری در آمیخته ی ضدبازاریابی داشته اند، به جز مولفه ی محل فروش که نقش معناداری در آمیخته ی ضدبازاریابی نداشته است. بنابراین، می توان از نتایج اینگونه استنباط نمود که برای راهبری آینده نگر ورزش، شکل و چهارچوب بازاریابی مکمل های ورزشی از موارد قابل بحث است. نتایج به دست آمده در این تحقیق می تواند به سازمان های ورزشی مربوطه (آژانس ملی مبارزه با دوپینگ و وزارت ورزش و جوانان) در جهت مبارزه ی بهتر با این مواد کمک شایانی نماید.

کلیدواژه ها:

دوپینگ ، سوء مصرف ، ضدبازاریابی ، ورزشکار