توسعه مهارت های یادگیری مادام العمر در نظام آموزش و پرورش: رویکردی تحول گرا به توانمندسازی دانش آموزان برای آینده

نظام های آموزشی امروز، دیگر نمی توانند صرفا به انتقال دانش پایه بسنده کنند؛ بلکه باید دانش آموزانی تربیت کنند که توانایی یادگیری مستمر در تمام طول زندگی را داشته باشند. مفهوم یادگیری مادام العمر، پاسخ موثری به تحولات سریع دنیای معاصر و تغییرات بی وقفه در نیازهای شغلی و اجتماعی است. هدف از این مقاله بررسی ضرورت توسعه مهارت های یادگیری مادام العمر در ساختار آموزش و پرورش است. در این راستا، با مروری بر ادبیات نظری، به تبیین مفاهیم پایه، مزایای فردی و اجتماعی یادگیری مادام العمر، نقش معلمان، برنامه ریزی درسی، محیط های یادگیری و سیاست گذاری کلان آموزشی پرداخته می شود. همچنین تاکید می شود که برای تحقق یادگیری مادام العمر، باید نظام آموزشی به گونه ای طراحی شود که روحیه کنجکاوی، تفکر انتقادی، خودتنظیمی، مسئولیت پذیری و مهارت های ارتباطی و دیجیتال در دانش آموزان پرورش یابد. یافته های نظری این مقاله می توانند راهنمایی برای بازطراحی اهداف و برنامه های درسی آموزش عمومی با رویکرد تقویت قابلیت های یادگیری در طول زندگی باشند.واژگان کلیدییادگیری مادام العمر، نظام آموزش و پرورش، توانمندسازی دانش آموز، تحول آموزشی، مهارت های قرن بیست ویکم