نقش مهارت های ارتباطی معلمان در ارتقای تعاملات آموزشی با دانش آموزان: رویکردی روان شناختی و آموزشی

مهارت های ارتباطی معلمان از جمله مهم ترین مولفه های اثرگذار در فرایند آموزش و یادگیری محسوب می شود. این مهارت ها شامل توانایی هایی نظیر گوش دادن فعال، بازخورد موثر، همدلی، زبان بدن مثبت و برقراری ارتباط کلامی و غیرکلامی سازنده است که بر کیفیت روابط معلم و دانش آموز تاثیر مستقیم می گذارد. هدف این مقاله بررسی تاثیر مهارت های ارتباطی معلمان بر بهبود تعاملات آموزشی با دانش آموزان است. پژوهش های متعددی نشان داده اند که تعامل مثبت میان معلم و دانش آموز به افزایش مشارکت، انگیزه یادگیری، خودکارآمدی تحصیلی و کاهش اضطراب در کلاس درس منجر می شود. در این مقاله، تلاش شده است با مرور ادبیات نظری و تجربی مرتبط، نقش ارتباطات بین فردی در فرایندهای آموزشی تحلیل شود. نتایج حاصل حاکی از آن است که معلمانی که دارای مهارت های ارتباطی پیشرفته تری هستند، نه تنها فضای روانی سالم تری را در کلاس ایجاد می کنند بلکه بستر مناسبی برای ارتقای عملکرد تحصیلی و رشد اجتماعی دانش آموزان فراهم می آورند. همچنین، توسعه برنامه های توانمندسازی معلمان در زمینه مهارت های ارتباطی می تواند موجب بهبود معنادار روابط آموزشی و اثربخشی تدریس گردد.واژگان کلیدی:مهارت های ارتباطی، تعامل آموزشی، رابطه معلم و دانش آموز، اثربخشی تدریس، رشد اجتماعی