نقش آموزش مبتنی بر بازی در بهبود مهارت های شناختی و اجتماعی دانش آموزان در دوره ابتدایی

تحقیق حاضر با هدف بررسی نقش آموزش مبتنی بر بازی در بهبود مهارت های شناختی و اجتماعی دانش آموزان در دوره ابتدایی انجام شده است. در دنیای امروز، آموزش به ویژه در دوران ابتدایی به طور فزاینده ای از روش های نوین آموزشی استفاده می کند که به ویژه در راستای رشد و توسعه همه جانبه دانش آموزان طراحی شده است. یکی از این روش ها، آموزش مبتنی بر بازی است که می تواند تاثیر شگرفی بر بهبود فرآیند یادگیری، ارتقاء انگیزه تحصیلی و تقویت مهارت های اجتماعی دانش آموزان داشته باشد.آموزش مبتنی بر بازی نه تنها موجب بهبود توانمندی های شناختی مانند حل مسئله، تفکر انتقادی، تمرکز، یادگیری مفهومی و حافظه می شود، بلکه در تقویت مهارت های اجتماعی مانند ارتباط موثر، همکاری گروهی، مهارت های اجتماعی-عاطفی و حل تعارضات نیز نقش کلیدی ایفا می کند. در این تحقیق سعی شده است تا تاثیر این روش بر مهارت های اجتماعی و شناختی دانش آموزان در سنین رشد به طور خاص مورد بررسی قرار گیرد.این پژوهش به شیوه توصیفی-تحلیلی و با استفاده از ابزارهای مختلف مانند مشاهده، پرسشنامه ها و تحلیل های آماری، داده های مربوط به تاثیر آموزش مبتنی بر بازی بر مهارت های شناختی و اجتماعی دانش آموزان را جمع آوری و تجزیه وتحلیل کرده است. نتایج نشان دهنده آن است که استفاده از روش های بازی محور در کلاس های درس ابتدایی می تواند موجب افزایش علاقه مندی دانش آموزان به یادگیری، بهبود ارتباطات اجتماعی، ارتقاء تعاملات گروهی و کاهش مشکلات رفتاری در محیط های آموزشی شود.از طرف دیگر، پژوهش ها حاکی از این است که این روش آموزشی می تواند به بهبود وضعیت شناختی دانش آموزان در زمینه هایی نظیر مهارت های حل مسئله، تفکر انتقادی و یادگیری معنادار کمک کرده و فرآیند یادگیری را برای آن ها جذاب تر و موثرتر کند.

کلیدواژه ها:

مهارت های شناختی ، مهارت های اجتماعی ، دانش آموزان ابتدایی ، یادگیری فعال ، روانشناسی رشد ، تعامل اجتماعی