کاربرد فناوری و هوش مصنوعی در پرورش ذهن خلاق و توانمند دانش آموزان در مدارس قرن بیست ویکم

با ورود به قرن بیست ویکم، تحول در نظام آموزشی امری اجتناب ناپذیر شده است. از مهم ترین تغییرات، ورود گسترده فناوری های نوین به عرصه آموزش و یادگیری است که در میان آن ها، هوش مصنوعی (AI) جایگاهی محوری پیدا کرده است. این مقاله به بررسی نقش و ظرفیت های فناوری و هوش مصنوعی در پرورش ذهن خلاق، پرسش گر، و توانمند دانش آموزان می پردازد. یافته های مبتنی بر پژوهش های جدید و تجارب جهانی نشان می دهد که فناوری های نو، به ویژه الگوریتم های هوش مصنوعی، امکان شخصی سازی آموزش، ارائه بازخورد فوری، شبیه سازی موقعیت های حل مسئله، و ارتقای خودتنظیمی و تفکر واگرا را فراهم می سازند. این ظرفیت ها می توانند آموزش را از حالت ایستا به تجربه ای پویا، مشارکتی و خلاقانه تبدیل کنند. مقاله همچنین به چالش های فرهنگی، زیرساختی و اخلاقی در بهره برداری از این فناوری ها در مدارس ایران می پردازد و پیشنهادهایی برای استفاده هوشمندانه، بومی و تربیت محور از هوش مصنوعی ارائه می دهد. این پژوهش بر این باور است که بدون درک عمیق از توانایی های فناوری های نو و بازطراحی سیستم آموزشی، امکان پرورش نسل خلاق و توانمند برای آینده وجود نخواهد داشت.واژگان کلیدی: هوش مصنوعی، خلاقیت، فناوری آموزشی، یادگیری شخصی سازی شده