بررسی حکمروایی خوب شهری و ارائه راهکارهایی برای برنامه ریزی شهری

حکمروایی خوب شهری به عنوان یکی از مبانی اصلی توسعه پایدار شهری، نقش کلیدی در بهبود کیفیت زندگی شهروندان و افزایش کارآیی مدیریت شهری ایفا می کند. این مقاله با هدف بررسی مفهوم حکمروایی خوب شهری و تحلیل رابطه آن با برنامه ریزی شهری، چالش ها و فرصت های موجود در این حوزه را در سطح شهرهای ایران مورد واکاوی قرار می دهد. در این راستا، اصول و شاخص های حکمروایی خوب شهری شامل شفافیت، مشارکت عمومی، پاسخگویی، عدالت و کارآمدی مطرح شده و چالش های موجود در نظام مدیریت شهری ایران نظیر فقدان شفافیت، ضعف مشارکت شهروندی و عدم هماهنگی بین دستگاه ها تحلیل می شوند. همچنین، راهکارهایی عملیاتی برای تقویت حکمروایی خوب شهری با تاکید بر اصلاحات قانونی، توسعه زیرساخت های دیجیتال و افزایش مشارکت عمومی ارائه می شود. روش تحقیق، توصیفی-تحلیلی و بر اساس داده های کتابخانه ای و منابع علمی معتبر است. یافته ها نشان می دهند که حکمروایی خوب شهری نه تنها به بهبود فرآیندهای تصمیم گیری شهری کمک می کند، بلکه می تواند زمینه لازم برای توسعه متوازن و مقاومت بیشتر شهرها در برابر تحولات اجتماعی، اقتصادی و محیطی را فراهم کند. در نهایت، تقویت این رویکرد در سیاست های برنامه ریزی شهری می تواند به ارتقای کیفیت مدیریت شهری در ایران منجر شود.

کلیدواژه ها:

حکمروایی خوب شهری ، برنامه ریزی شهری ، شفافیت ، مشارکت شهروندی