معماری انعطاف پذیر و طراحی فضاهای آموزشی چندمنظوره برای دانش آموزان در مدارس شهری

این تحقیق با هدف بررسی نقش معماری انعطاف پذیر و طراحی فضاهای آموزشی چندمنظوره در بهبود فرآیند یادگیری و ارتقای کیفیت آموزش دانش آموزان در مدارس شهری انجام شده است. با توجه به تغییرات روزافزون در نظام های آموزشی، نیاز به فضاهایی که بتوانند با روش های نوین تدریس و فناوری های جدید هماهنگ شوند، بیش از پیش احساس می شود. پژوهش حاضر با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی، به بررسی منابع و مطالعات انجام شده در حوزه معماری آموزشی، طراحی محیط های یادگیری و تجربیات کاربردی مدارس شهری در ایران پرداخته است. در این راستا، داده ها از طریق تحلیل اسناد و منابع علمی معتبر گردآوری و تحلیل شدند. یافته های تحقیق نشان داد که طراحی فضاهای انعطاف پذیر، تاثیر مثبتی بر ارتقای یادگیری مشارکتی، افزایش انگیزه دانش آموزان، و تقویت مهارت های اجتماعی و فنی آنان دارد. همچنین، وجود فضاهای چندمنظوره با قابلیت تغییر چیدمان، به معلمان این امکان را می دهد تا شیوه های آموزشی متنوع تری را پیاده سازی کنند. نتیجه گیری نهایی تحقیق بیانگر آن است که طراحی مدارس با رویکرد انعطاف پذیری فضایی و کاربری چندمنظوره، می تواند پاسخگوی نیازهای متغیر آموزشی در بستر شهری باشد و زمینه ساز یادگیری خلاق و موثرتر برای نسل های آینده گردد. پیشنهاد می شود در طراحی فضاهای آموزشی، دیدگاه های معلمان و دانش آموزان نیز به صورت فعال در فرآیند تصمیم گیری لحاظ شود.

کلیدواژه ها:

معماری انعطاف پذیر ، فضای آموزشی چندمنظوره ، یادگیری مشارکتی ، طراحی مدارس شهری