نقش مدرسه در شکل گیری شخصیت اجتماعی و هویت فردی دانش آموزان دوره ابتدایی

دوره ابتدایی، نقطه ای حیاتی در مسیر رشد و تکامل کودکان است که در آن، پایه های شخصیت اجتماعی و هویت فردی آنان شکل می گیرد. در این میان، مدرسه به عنوان محیطی فراتر از خانواده، نقشی بی بدیل و تعیین کننده ایفا می کند. این نهاد آموزشی، با فراهم آوردن بستری برای تعاملات اجتماعی، یادگیری جمعی و کسب تجربیات متنوع، به دانش آموزان کمک می کند تا مهارت های ارتباطی، همدلی، همکاری و مسئولیت پذیری را در خود پرورش دهند. مدرسه با ارائه فرصت هایی برای مشارکت در فعالیت های گروهی، حل مسئله و مواجهه با چالش های اجتماعی، به دانش آموزان می آموزد چگونه با دیگران ارتباط برقرار کنند، به حقوق آن ها احترام بگذارند و در نهایت، به شهروندانی مسئولیت پذیر تبدیل شوند. علاوه بر این، محیط مدرسه از طریق برنامه های درسی، فعالیت های فوق برنامه و تعامل با معلمان و همسالان، بر شکل گیری ارزش ها، باورها و نگرش های دانش آموزان تاثیر می گذارد. در این فرایند، دانش آموزان با نقش های اجتماعی مختلف آشنا می شوند و درک عمیق تری از جایگاه خود در جامعه پیدا می کنند. هدف این مقاله مروری، بررسی جامع و تحلیلی نقش مدرسه در ابعاد مختلف شکل گیری شخصیت اجتماعی و هویت فردی دانش آموزان دوره ابتدایی است. این مقاله با تکیه بر یافته های پژوهش های اخیر، به تشریح سازوکارهایی می پردازد که از طریق آن ها، مدرسه می تواند به رشد همه جانبه دانش آموزان در این دوره حساس کمک کند. در نهایت، این مقاله به ارائه رهنمودهایی برای ارتقاء کارایی مدارس در این زمینه خواهد پرداخت.

کلیدواژه ها:

شخصیت اجتماعی ، هویت فردی ، دانش آموزان ابتدایی ، نقش مدرسه ، رشد اجتماعی