نقش آموزش و پرورش در شکل گیری هویت تاریخی و جغرافیایی

آموزش و پرورش به عنوان یکی از مهم ترین نهادهای اجتماعی، نقش کلیدی در شکل گیری و تقویت هویت تاریخی و جغرافیایی افراد ایفا می کند. این فرآیند نه تنها به انتقال دانش علمی می پردازد، بلکه زمینه ساز انتقال ارزش ها، باورها و فرهنگ های تاریخی و جغرافیایی نیز هست که هویت فردی و جمعی را شکل می دهد. این مقاله با بهره گیری از روش تحقیق کیفی و تحلیل متون، به بررسی تاثیر آموزش و پرورش بر توسعه حس تعلق به تاریخ و مکان می پردازد. یافته ها نشان می دهد که برنامه های درسی و فعالیت های فرهنگی مدرسه ای، محیطی پویا برای بازسازی مفاهیم هویتی فراهم می آورند و از این طریق، درک عمیق تری از جایگاه تاریخی و جغرافیایی در ذهن دانش آموزان ایجاد می کنند. علاوه بر این، آموزش نقش مهمی در تقویت مسئولیت پذیری نسبت به جامعه و سرزمین دارد و به پایداری هویت فرهنگی کمک می کند. نتایج مقاله بر ضرورت طراحی برنامه های آموزشی با رویکرد چندبعدی، بومی و متناسب با ویژگی های محلی تاکید می کند تا بتوان نسل های آینده را به گونه ای تربیت کرد که نسبت به تاریخ و جغرافیای خود آگاه و متعهد باشند.

کلیدواژه ها:

هویت تاریخی ، هویت جغرافیایی ، برنامه درسی ، فرهنگ ، آموزش هویتی