بررسی تاثیر روش های نوین آموزشی بر افزایش یادگیری و تعامل فعال دانش آموزان

در سال های اخیر، تحولات گسترده در حوزه آموزش، ضرورت بازنگری در روش های تدریس سنتی را بیش از پیش نمایان ساخته است. روش های نوین آموزشی، که بر تعامل، یادگیری فعال و بهره گیری از فناوری های دیجیتال تاکید دارند، به عنوان رویکردهای موثرتری برای بهبود کیفیت یادگیری شناخته شده اند. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر روش های نوین تدریس بر میزان یادگیری و مشارکت دانش آموزان انجام شده است. این مطالعه با رویکردی ترکیبی، داده های کمی و کیفی را از طریق پرسشنامه های استاندارد، مصاحبه با معلمان و مشاهده کلاس های درس جمع آوری کرده است. یافته ها نشان می دهند که بهره گیری از روش هایی نظیر یادگیری مبتنی بر پروژه، تدریس تعاملی و استفاده از فناوری های آموزشی، موجب افزایش انگیزه و درک عمیق تر مفاهیم درسی در دانش آموزان شده است. همچنین، این روش ها بهبود مهارت های تفکر انتقادی، حل مسئله و تعامل اجتماعی را نیز تسهیل کرده اند. محدودیت هایی مانند نیاز به آموزش معلمان، کمبود زیرساخت های فناوری و چالش های اجرایی، از جمله موانع پیاده سازی این شیوه ها در محیط های آموزشی محسوب می شوند. نتایج این پژوهش می تواند راهنمایی برای سیاست گذاران آموزشی و معلمان در راستای بهینه سازی شیوه های تدریس و ارتقای کیفیت یادگیری در مدارس باشد.

کلیدواژه ها:

یادگیری فعال ، فناوری آموزشی ، تدریس تعاملی ، مشارکت دانش آموزان ، روش های نوین آموزش