بررسی اثربخشی مواجهه درمانی با واقعیت مجازی بر عملکرد جنسی، خودمختاری جنسی، اجتناب تجربی و شرم درونی شده زنان مبتلا به واژینیسموس

هدف: این پژوهش با هدف بررسی بررسی اثربخشی مواجهه درمانی با واقعیت مجازی بر عملکرد جنسی، خودمختاری جنسی، اجتناب تجربی و شرم درونی شده زنان مبتلا به واژینیسموس انجام شد. روش پژوهش: پژوهش حاضر، از نظر هدف کاربردی از نوع مداخله ای است. روش پژوهش با طرح نیمه آزمایشی بود که یک گروه گواه و یک گروه آزمایش وجود داشت. طرح پژوهش از نوع پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری یک ماهه با گروه کنترل همراه با گزینش تصادفی گروه های آزمودنی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان مبتلا به واژینیسموس شهر تبریز بود که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه اختلال واژینیسموس رئیسی و همکاران (۱۳۹۴)، عملکرد جنسی روزن و همکاران (۲۰۰۰)، خودکارامدی جنسی وزیری و لطفی (۱۳۸۷)، اجتناب تجربی بوند و همکاران (۲۰۱۱) و شرم درونی شده کوک (۱۹۹۳) استفاده شد. روایی محتوایی و صوری این ابزارها توسط صاحب نظران تایید شده و پایایی ابزارها بر اساس ضریب آلفای کرونباخ بیشتر از ۷/۰ برآورد شد. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که مواجهه درمانی با واقعیت مجازی بر عملکرد جنسی به میزان ۷۳۵/۰، خودمختاری جنسی (۴۸۴/۰)، اجتناب تجربی (۳۳۷/۰) و شرم درونی شده (۹۷۲/۰) زنان مبتلا به واژینیسموس در سطح ۰۵/۰ اثربخش بود. اثربخشی مواجهه درمانی با واقعیت مجازی بر عملکرد جنسی، خودمختاری جنسی به صورت مثبت بود، یعنی این مداخله توانسته است میانگین عملکرد جنسی، خودمختاری جنسی را افزایش دهد ولی در متغیر اجتناب تجربی و شرم درونی شده اثربخشی منفی معنادار بود، یعنی مداخله توانسته بود که اجتناب تجربی و شرم درونی شده زنان را به میزان قابل توجهی در مراحل پس آزمون و پیگیری کاهش دهد. نتیجه گیری: می توان چنین نتیجه گرفت که مواجهه درمانی با واقعیت مجازی تا حدود زیادی می تواند مشکلات مربوط به مولفه های جنسیتی مورد مطالعه را تحت تاثیر قرار دهد.

کلیدواژه ها:

مواجهه درمانی با واقعیت مجازی ، عملکرد جنسی ، خودمختاری جنسی ، اجتناب تجربی ، شرم درونی شده ، واژینیسموس