نقش انگیزش درونی و بیرونی در پایداری یادگیری و عملکرد بلندمدت: چارچوبی تلفیقی برای تحلیل تاثیرات پایدار انگیزه

این مقاله مروری به بررسی جامع نقش انگیزش درونی و بیرونی در پایداری یادگیری و عملکرد بلندمدت می پردازد. انگیزش به عنوان محرک اصلی رفتار یادگیرنده، تاثیر قابل توجهی بر میزان تلاش، پشتکار و دستاوردهای آموزشی دارد. با مروری نظام مند بر ادبیات موجود، این پژوهش به تحلیل تفاوت های ماهوی بین انگیزش درونی (عمل برای کسب لذت و رضایت ذاتی) و انگیزش بیرونی (عمل برای کسب پاداش های خارجی) پرداخته و تاثیرات متمایز آن ها را بر پایداری و عملکرد بلندمدت یادگیرندگان بررسی می کند. یافته های این مطالعه نشان می دهد که انگیزش درونی همبستگی قوی تری با پایداری یادگیری و عملکرد بلندمدت دارد، درحالی که انگیزش بیرونی می تواند در کوتاه مدت موثر باشد، اما پایداری کمتری در غیاب محرک های خارجی از خود نشان می دهد. همچنین، این مطالعه تعامل پیچیده بین این دو نوع انگیزش را تحلیل نموده و نشان می دهد چگونه انگیزش های بیرونی مناسب می توانند به تقویت انگیزش درونی منجر شوند. چارچوب ارائه شده در این مقاله، استراتژی های کاربردی برای معلمان، مربیان و طراحان آموزشی فراهم می کند تا بتوانند با ایجاد توازن بهینه بین انگیزش های درونی و بیرونی، یادگیری پایدار و عملکرد بهینه را در فراگیران تقویت نمایند. نتایج این مرور مفهومی نشان می دهد که رویکردهای آموزشی موفق نیازمند درک عمیق از ماهیت انگیزش و کاربرد هوشمندانه تکنیک های انگیزشی متناسب با بافت یادگیری هستند.

کلیدواژه ها:

انگیزش درونی ، انگیزش بیرونی ، پایداری یادگیری ، عملکرد تحصیلی ، نظریه خودتعیین گری