تاثیر بازی در شکل گیری رفتارهای مشارکتی و همدلانه در مدارس ابتدایی

مدارس ابتدایی به عنوان محیط های اولیه شکل گیری شخصیت و مهارت های اجتماعی کودکان، نقش بی بدیلی در تربیت نسلی مسئولیت پذیر و دارای رفتارهای اجتماعی مطلوب ایفا می کنند. در این میان، رفتارهای مشارکتی و همدلانه از جمله مهمترین مولفه های هوش هیجانی و اجتماعی محسوب می شوند که برای موفقیت فردی و اجتماعی دانش آموزان در آینده بسیار حیاتی هستند. رویکردهای نوین آموزشی بر فعال سازی دانش آموزان و ایجاد تجربیات یادگیری معنادار تاکید دارند، و در این بستر، بازی به عنوان فعالیتی ذاتی و شورانگیز در کودکان، پتانسیل عظیمی برای پرورش این رفتارهای مطلوب ارائه می دهد. این مقاله مروری جامع، به بررسی تاثیر بازی در شکل گیری و تقویت رفتارهای مشارکتی و همدلانه در دانش آموزان مدارس ابتدایی می پردازد. با تکیه بر مبانی نظری روانشناسی رشد و آموزش و پرورش، و تحلیل شواهد تجربی موجود، این پژوهش به چگونگی نقش آفرینی بازی ها در توسعه مهارت های اجتماعی، همکاری، و درک متقابل دانش آموزان می پردازد. یافته ها نشان می دهند که بازی ها با ایجاد فرصت هایی برای تعامل، مذاکره، و حل مسئله گروهی، فضایی امن و جذاب برای تمرین رفتارهای مشارکتی و همدلانه فراهم می آورند. در محیط بازی، کودکان به طور طبیعی نیاز به همکاری و درک یکدیگر را حس می کنند که این امر به تقویت ارتباطات، کاهش تعارضات، و افزایش حس تعلق گروهی منجر می شود. این مقاله با ارائه تعاریف دقیق از رفتارهای مشارکتی و همدلانه و تبیین مبانی نظری مرتبط با نقش بازی در توسعه این رفتارها، به تفصیل به چگونگی تاثیرگذاری بازی ها بر این ابعاد حیاتی رشد کودکان می پردازد. در نهایت، این پژوهش اهمیت ادغام هدفمند بازی در برنامه های درسی مدارس ابتدایی را برای پرورش شهروندانی همدل، مسئولیت پذیر، و دارای مهارت های بالای اجتماعی تاکید می کند.

کلیدواژه ها:

بازی ، رفتارهای مشارکتی ، همدلی ، مدارس ابتدایی ، مهارت های اجتماعی