هماهنگی ادراکی حرکتی دانش آموزان با نیازهای ویژه

هماهنگی ادراکی –حرکتی یکی از پایه ای ترین توانایی های رشدی در انسان است که نقش اساسی در انجام بسیاری از فعالیت های روزمره، یادگیری، رشد تحصیلی و تعامل اجتماعی ایفا می کند. این مهارت، حاصل ادغام نظام های ادراکی و حرکتی است و توانایی هایی مانند تعادل، دقت در حرکت، هماهنگی بینایی–دستی، و واکنش حرکتی هماهنگ با اطلاعات حسی را در بر می گیرد. در دانش آموزان با نیازهای ویژه، این هماهنگی معمولا با تاخیر یا اختلال همراه است و می تواند زمینه ساز مشکلات متعددی در عملکرد تحصیلی، رفتار اجتماعی و خودمراقبتی باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی وضعیت هماهنگی ادراکی –حرکتی در این گروه از دانش آموزان، به تحلیل نظری و مرور مطالعات تجربی در این حوزه پرداخته و عوامل موثر بر توسعه این مهارت ها و تاثیر مداخلات هدفمند را مورد توجه قرار داده است. نتایج نشان می دهد که برنامه های تقویت هماهنگی ادراکی –حرکتی می توانند به صورت چشمگیری به بهبود یادگیری، مشارکت اجتماعی و اعتمادبه نفس دانش آموزان با نیازهای ویژه کمک نمایند.واژگان کلیدی:هماهنگی ادراکی –حرکتی، دانش آموزان با نیازهای ویژه، رشد حرکتی، توانبخشی آموزشی، ناتوانی یادگیری