شیوع و علل آسیب های شغلی در پرستاران بخش اورژانس بیمارستانهای آموزشی

زمینه و هدف: پرستاران بزرگترین ارائه دهنده خدمات مراقبتی در نظام بهداشت و درمان می باشند و در بخش اورژانس جزء بخش های پرخطر از نظر آسیب های شغلی شناخته می شود. این مطالعه با اهداف بررسی میزان شیوع و علل آسیب های شغلی در پرستاران شاغل در بخش اورژانس در بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام گردید. مواد و روش کار: در این مطالعه توصیفی-مقطعی تعداد ۱۰۸ پرستار شاغل در بخش اورژانس در بیمارستان های آموزشی به صورت تصادفی انتخاب و پرسشنامه توسط آنان تکمیل گردید. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. یافته ها: در دسته های مخاطرات شغلی: مخاطرات بیولوژیکی؛ تماس پوستی با خون یا سایر مایعات بدن (۵/۰۹ درصد)، مخاطرات شیمیایی؛ تنفس بخارات موادضدعفونی کننده (۷/۶۴ درصد)، مخاطرات فیزیکی؛ قرار گرفتن در معرض اشعه به طور تصادفی (۹/۶۴ درصد) و در مخاطرات ارگونومیکی؛ کمردرد ترومایی (۷/۴۱ درصد) به شتری آسیب را دربرداشت. علل وقوع آسیب های شغلی شامل: حجم زیاد کار (۱/۶۱ درصد) و خستگی ناشی از ساعات طولانی کار (۶/۳۵ درصد) به شتری علل وقوع آسیب های شغلی را شامل می شد. خستگی ناشی از ساعات طولانی کار، شیفت شب، عجله هنگام کار، عدم وجود وقت کافی و ازدحام در بخش به عنوان علل آسیب های شغلی با امکان پیش آگاهی آسیب های شغلی ارتباط معنی داری داشت. (۵۰/≥ p) نتیجه گیری: پرستاران در زمینه های آسیب های شغلی با عوامل خطرساز متعددی در حیطه های مختلف روبه رو هستند. برای از بین بردن عوامل خطرساز نیاز به راهکارهای در حیطه های مختلف است. با کارگری مالحظات ارگونومیک، تدوین برنامه های آموزشی مناسب، فراهم نمودن آموزش های کافی در زمینه می تواند منجر به کاهش آسیب های شغلی و افزایش بهره وری آنها گردد.

کلیدواژه ها:

شیوع ، علل ، آسیب های شغلی ، بخش اورژانس ، پرستاران