بررسی طراحی محیط های یادگیری هوشمند با رویکرد تعامل اجتماعی در مدارس

در دنیای امروز، پیشرفت های چشمگیر در حوزه فناوری، به ویژه هوش مصنوعی، تحولات عمیقی را در تمامی ابعاد زندگی بشر به ارمغان آورده است. آموزش و پرورش نیز از این قاعده مستثنی نیست و در حال تجربه دگرگونی های اساسی است. محیط های یادگیری هوشمند با بهره گیری از قابلیت های هوش مصنوعی، پتانسیل بالایی برای شخصی سازی، انطباق پذیری و افزایش اثربخشی فرآیند یادگیری فراهم می کنند. با این حال، در کنار تمامی مزایای هوش مصنوعی، توجه به جنبه های انسانی و اجتماعی آموزش، به ویژه تعاملات میان فردی، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این مقاله مروری جامع بر طراحی محیط های یادگیری هوشمند با رویکرد تعامل اجتماعی در مدارس ارائه می دهد. هدف اصلی این پژوهش، بررسی چگونگی تلفیق هوش مصنوعی با اصول تعامل اجتماعی برای ایجاد محیط های آموزشی پویا، جذاب و موثر است که نه تنها دانش آموزان را به یادگیری فعال ترغیب کند، بلکه مهارت های اجتماعی و همکاری آن ها را نیز تقویت نماید. در این راستا، ابتدا به بررسی مفاهیم بنیادین هوش مصنوعی در آموزش، از جمله یادگیری ماشینی، پردازش زبان طبیعی و سیستم های توصیه گر می پردازیم. سپس، نقش و اهمیت تعامل اجتماعی در فرآیند یادگیری، شامل یادگیری مشارکتی، تبادل نظر و بازخورد همتا به همتا، مورد بحث قرار می گیرد. در ادامه، چالش ها و فرصت های موجود در طراحی محیط های یادگیری هوشمند که تعامل اجتماعی را تسهیل می کنند، تحلیل و راهکارهایی برای غلبه بر این چالش ها ارائه می شود. این مقاله همچنین به بررسی مطالعات موردی و تجارب موفق در زمینه استفاده از هوش مصنوعی برای تقویت تعامل اجتماعی در مدارس می پردازد و مدل های مفهومی را برای توسعه آینده محیط های یادگیری هوشمند با تاکید بر ابعاد اجتماعی پیشنهاد می کند. در نهایت، با ارائه یک بحث جامع و نتیجه گیری، مسیرهای آتی برای تحقیقات و کاربرد هوش مصنوعی در محیط های آموزشی جهت ارتقاء تعامل اجتماعی و بهبود کیفیت یادگیری دانش آموزان ترسیم می گردد.

کلیدواژه ها:

محیط یادگیری هوشمند ، تعامل اجتماعی ، هوش مصنوعی ، مدارس ، یادگیری مشارکتی