راهکارهای روانشناختی برای ارتقاء خودکارآمدی در دانش آموزان

خودکارآمدی به عنوان یکی از عوامل کلیدی در موفقیت تحصیلی دانش آموزان شناخته می شود و ارتقاء آن نقش مهمی در بهبود انگیزه، پیشرفت و سلامت روانی دانش آموزان دارد. این مقاله مروری با هدف شناسایی و تحلیل راهکارهای روانشناختی موثر در افزایش خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان انجام شده است. داده ها و اطلاعات این پژوهش از منابع علمی منتشر شده در بازه زمانی ۱۳۸۸ تا ۱۴۰۲، از پایگاه های معتبر مانند سیویلیکا، مجلات علمی-پژوهشی روانشناسی و علوم تربیتی گردآوری شده است. مرور منابع نشان می دهد راهکارهای موثر روانشناختی شامل آموزش مهارت های خودتنظیمی، تقویت انگیزه پیشرفت، ایجاد جو روانی مثبت در کلاس، استفاده از روش های تدریس فعال و مشارکتی، آموزش راهبردهای فراشناختی، و حمایت روانی-اجتماعی توسط معلمان و والدین است. همچنین استفاده از فناوری های آموزشی نوین و روش های یادگیری ترکیبی در ارتقاء خودکارآمدی نقش موثری دارد. نتایج حاکی از آن است که ترکیب این راهکارها می تواند بهبود چشمگیری در باورهای خودکارآمدی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان ایجاد کند. علاوه بر این، توجه به تفاوت های فردی و شرایط ویژه دانش آموزان، به ویژه دانش آموزان با نیازهای ویژه، در طراحی برنامه های روانشناختی اهمیت دارد. بر اساس یافته ها، توصیه می شود که معلمان و مربیان ضمن بهره گیری از رویکردهای علمی و کاربردی، زمینه ای فراهم کنند تا دانش آموزان مهارت های خودتنظیمی و مدیریت هیجانات را یاد بگیرند و بتوانند بر چالش های تحصیلی خود فائق آیند. این پژوهش با جمع بندی نتایج مطالعات متعدد، چارچوبی کاربردی برای ارتقاء خودکارآمدی دانش آموزان در محیط های آموزشی ارائه می دهد و نقش موثر روانشناسی تربیتی را در بهبود کیفیت یادگیری تاکید می کند.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، دانش آموزان ، مهارت های خودتنظیمی ، انگیزه پیشرفت ، روش های تدریس مشارکتی ، فناوری آموزشی ، روانشناسی تربیتی ، حمایت اجتماعی ، یادگیری فراشناختی