بررسی تاثیر روش های تدریس فعال (مشارکتی، پروژه محور و بازی محور) بر یادگیری هنرجویان رشته تربیت کودک در هنرستان های فنی و حرفه ای

مسیرهای نوین آموزشی مانند تدریس فعال (Active Learning)، به ویژه روش های مشارکتی، پروژه محور و بازی محور، در سال های اخیر در حوزه تربیت کودک جایگاه ویژه ای یافته اند. هدف این مقاله بررسی تاثیر این روش ها بر یادگیری هنرجویان رشته تربیت کودک در هنرستان های فنی و حرفه ای می باشد. در این پژوهش با روش تحلیلی و استفاده از مقالات معتبر لاتین منتشرشده از سال ۲۰۱۹ به بعد، تاثیر هر سه روش آموزشی بررسی شد. در بخش مشارکتی، آموزش بر پایه گفت وگوهای گروهی و تصمیم گیری مشترک، موجب تقویت مهارت های اجتماعی و خودتنظیمی در هنرجویان شده است. در رویکرد پروژه محور، انجام فعالیت های واقعی و ملموس، انگیزه، خلاقیت و ارتباط مفاهیم را ارتقا داده است. در نهایت بازی محور (Game-Based Learning)، باعث افزایش تعامل، انگیزش و یادگیری معنادار در بستر شبیه سازی ساختاریافته شد. تحلیلی تطبیقی نشان می دهد که ترکیب این سه روش می تواند بهترین نتایج را برای یادگیری فعال کودکان در مدارس فنی و حرفه ای تربیت کودک فراهم کند. به ویژه در صورتی که معلمان آموزش های مداوم ببینند و منابع کافی در اختیار داشته باشند. کمبود منابع، تمرین ناکافی برای مربیان و مقاومت سنتی برخی ذی نفعان از جمله چالش های این مسیر هستند.

کلیدواژه ها:

تدریس فعال ، مشارکت گروهی ، یادگیری پروژه محور ، بازی محور ، تربیت کودک