مقایسه اثربخشی یادگیری مبتنی بر پروژه با یادگیری سنتی در تقویت مهارت های قرن ۲۱

در دنیای پیچیده و پرشتاب قرن بیست و یکم، پرورش مهارت های کلیدی مانند تفکر انتقادی، خلاقیت، همکاری تیمی و سواد دیجیتال از اهمیت فراوانی برخوردار است. این پژوهش به مقایسه اثربخشی یادگیری مبتنی بر پروژه با یادگیری سنتی در تقویت مهارت های قرن بیست و یکم پرداخته است. یادگیری مبتنی بر پروژه، رویکردی فعال و دانش محور است که دانش آموزان را در فرآیند یادگیری به صورت عملی، مشارکتی و کاربردی درگیر می کند، در حالی که یادگیری سنتی بیشتر بر انتقال اطلاعات و روش های حفظی تمرکز دارد. پژوهش حاضر با استفاده از روش تحلیل کتابخانه ای و بررسی مطالعات میدانی متعدد نشان می دهد که یادگیری مبتنی بر پروژه در توسعه مهارت های نرم و کاربردی دانش آموزان موثرتر است و باعث افزایش انگیزه، خلاقیت و توانایی حل مسئله می شود. همچنین این روش با فراهم آوردن محیطی برای همکاری گروهی و تقویت مهارت های ارتباطی، دانش آموزان را برای مواجهه با چالش های پیچیده دنیای امروز آماده تر می سازد. از سوی دیگر، یادگیری سنتی با وجود مزایایی مانند ساختار منظم و امکان پوشش گسترده مباحث، در پرورش مهارت های عملی و بین فردی دچار محدودیت است. این پژوهش با بررسی موانع و چالش های اجرای یادگیری مبتنی بر پروژه، راهکارهایی مانند آموزش معلمان، بازنگری در برنامه های درسی و بهره گیری از فناوری های نوین را برای ارتقای این رویکرد پیشنهاد می کند. در نهایت، تاکید می شود که ادغام روش های یادگیری فعال و پروژه محور در نظام آموزشی، ضرورتی انکارناپذیر برای آماده سازی نسل های آینده جهت موفقیت در دنیای پیچیده و متغیر قرن بیست و یکم است.

کلیدواژه ها:

یادگیری مبتنی بر پروژه ، یادگیری سنتی ، مهارت های قرن بیست و یکم ، تفکر انتقادی ، همکاری تیمی