تاثیر تعامل معلم و دانش آموز بر کیفیت آموزش

تعامل معلم و دانش آموز به عنوان یکی از ارکان فرایند یاددهی -یادگیری نقشی اساسی و اثربخش در ارتقای کیفیت آموزش دارد. هدف از این پژوهش مروری-کیفی بررسی تاثیر انواع تعاملات کلامی و غیرکلامی بین معلم و دانش آموز بر میزان انگیزش، مشارکت فعال و یادگیری عمیق دانش آموزان است. در این پژوهش با بهره گیری از چارچوب نظری نظریه تعامل اجتماعی و رویکرد یادگیری مشارکتی، مطالعات گذشته نظام مند شده و الگوهای رفتاری و ارتباطی مرتبط شناسایی شد. روش جمع آوری داده ها شامل مرور ده ها مقاله علمی، پایان نامه و گزارش تحقیقاتی منتشرشده در سال های اخیر بود و با تحلیل کیفی محتوا، موضوعات کلیدی استخراج شد. یافته های پژوهش نشان می دهد تعامل مثبت و فعال معلم شامل ایجاد ارتباط عاطفی، استقرار فضای امن روانی، ارائه بازخوردهای سازنده و تشویق بحث های دوطرفه باعث افزایش خودکارآمدی و اعتمادبه نفس دانش آموزان شده و مشارکت آن ها را در فعالیت های آموزشی ارتقا می دهد. همچنین شناخت نیازها و علایق فردی دانش آموزان از طریق تعامل مستمر، امکان طراحی روش های تدریس انعطاف پذیر و متنوع را برای معلم فراهم می آورد و بهبود عملکرد تحصیلی و درک عمیق مفاهیم را به همراه دارد. نتایج نشان می دهد در نبود تعامل مناسب، دانش آموزان دچار کاهش انگیزش درونی، انزوای اجتماعی و یادگیری سطحی می شوند. علاوه بر این، تعامل موثر معلم با دانش آموزان موجب تقویت مهارت های ارتباطی، تفکر انتقادی و حل مسئله در دانش آموزان گردیده و به عنوان عاملی کلیدی در ایجاد محیط یادگیری فعال و پویا شناخته می شود. این پژوهش نتایج مفیدی برای طراحی برنامه های آموزشی نوین فراهم می آورد. پیشنهاد می شود مطالعات آتی به بررسی نقش فناوری های نوین در تسهیل تعامل معلم و دانش آموز بپردازند. در پایان، بر لزوم برگزاری دوره های آموزشی برای ارتقای مهارت های تعامل معلمی، تقویت سواد هیجانی معلمان و افزایش فرصت های همفکری در تیم های آموزشی تاکید شده است و پیشنهاداتی برای سیاستگذاران و مدیران آموزشی جهت تدوین برنامه های حرفه ای معلمان ارائه شده است. این پژوهش می تواند راهنمایی برای بهینه سازی استراتژی های آموزشی و تصمیم گیری در سطح سازمانی باشد.

کلیدواژه ها:

تعامل معلم و دانش آموز ، کیفیت آموزش ، انگیزش یادگیری ، بازخورد آموزشی ، مهارت های اجتماعی