«تحلیل تاثیر تاخیر در ورود به مدرسه بر عملکرد شناختی: مرور یافته های پژوهشی»

با توجه به اهمیت مباحث توسعه شناختی در دوران کودکی و نقش محیط های آموزشی در شکل گیری توانایی های شناختی، موضوع تاخیر در شروع مدرسه به عنوان یک رویداد مهم آموزشی می تواند تاثیرات گسترده ای بر فرآیندهای ذهنی کودکان داشته باشد. این پژوهش با هدف بررسی اثرات منفی و مثبت تاخیر در شروع مدرسه بر توانایی های شناختی کودکان، بر مبنای تجمیع داده های تجربی و نظری از مطالعات منتشر شده بین سال ۲۰۱۵ تا کنون صورت گرفته است. در این مطالعه، ابتدا به بررسی چارچوب های نظری پیرامون رشد شناختی و اهمیت شروع به موقع آموزش رسمی پرداخته می شود. سپس به تحلیل تجربی منتشره در این حوزه اشاره شده و نشان داده می شود که تاخیر در شروع مدرسه می تواند منجر به تغییراتی در مهارت های حافظه کاری، تمرکز، حل مسئله و تفکر انتقادی شود. برخی از مطالعات پیشنهاد می کنند که کودکان با شروع دیرتر ممکن است از لحاظ عاطفی و اجتماعی نارسایی هایی را تجربه کنند؛ از سوی دیگر، تحقیقات دیگری به نفع تاخیر در شروع مدرسه دلالت دارند و معتقدند چنین تاخیری فرصت بیشتری برای بلوغ عاطفی، تفکر مستقل و کسب تجربیات غیررسمی فراهم می آورد که در نهایت می تواند منجر به بهبود توانایی های شناختی گردد. این پژوهش با استفاده از روش مروری و تحلیل سیستماتیک منابع علمی، به تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده از مطالعات مختلف پرداخته و نقاط قوت و ضعف علی تاخیر در شروع مدرسه را مورد بررسی قرار می دهد. نتایج حاصل نشان می دهد که این تاخیر می تواند از یک سو به کاهش استرس های ناشی از سازگاری با محیط مدرسه منجر شود و از سوی دیگر به عنوان عاملی منفی در سرعت توسعه مهارت های شناختی تاثیر بگذارد؛ بنابراین، تعیین نقطه بهینه شروع آموزش رسمی از منظر توسعه شناختی کودکان موضوعی حیاتی به شمار می آید. این پژوهش علاوه بر ارائه دیدگاهی جامع نسبت به اثرات تاخیر در شروع مدرسه، پیشنهادهایی در جهت تدوین سیاست های آموزشی و برنامه های حمایت روانی جهت کاهش پیامدهای منفی این تاخیر ارائه می کند تا با بهره گیری از روش های نوین آموزشی، فرصت های یادگیری بهینه برای هر دانش آموز فراهم آید.

کلیدواژه ها:

تاخیر شروع مدرسه ، توانایی های شناختی ، توسعه شناختی ، یادگیری کودکان ، سیاست های آموزشی