نقش هوش مصنوعی در ارتقاء تاب آوری و خودباوری در دانش آموزان

در دهه های اخیر، هوش مصنوعی به عنوان یکی از فناوری های پیشرفته و تحول آفرین در حوزه آموزش، توجه ویژه ای را به خود جلب کرده است. این فناوری نوین با فراهم آوردن فرصت های نوآورانه برای یادگیری شخصی سازی شده و پشتیبانی هوشمندانه، می تواند نقش بسزایی در ارتقاء تاب آوری و خودباوری دانش آموزان ایفا کند. تاب آوری به معنای توانایی مقابله و بازیابی سریع از فشارها و ناکامی ها است و خودباوری نشان دهنده باور به توانمندی ها و ارزش های فردی است که در موفقیت تحصیلی و روانی دانش آموزان تاثیرگذار است. هوش مصنوعی با ارائه بازخوردهای فوری و هدفمند، فراهم آوردن محتوای آموزشی متناسب با نیازهای هر دانش آموز و تسهیل مشارکت فعال در فرآیند یادگیری، به تقویت این دو بعد روانی کمک می کند. همچنین، سیستم های هوشمند می توانند در تشخیص زودهنگام مشکلات عاطفی و رفتاری و ارائه مداخلات روانشناختی نقش موثری داشته باشند که این امر به بهبود سلامت روانی و افزایش تاب آوری دانش آموزان می انجامد. علاوه بر این، به کارگیری هوش مصنوعی در آموزش مهارت های حل مسئله، تفکر انتقادی و خلاقیت، باعث افزایش اعتماد به نفس و خودباوری در دانش آموزان می شود. به طور کلی، بهره گیری هدفمند و هوشمندانه از هوش مصنوعی در نظام آموزشی می تواند به عنوان عاملی موثر در توسعه مهارت های روان شناختی و رفتاری دانش آموزان و ارتقاء کیفیت یادگیری مطرح شود. در نهایت، این پژوهش بر اهمیت تلفیق فناوری های نوین با رویکردهای تربیتی تاکید دارد تا بتواند نقش هوش مصنوعی را در توانمندسازی دانش آموزان و ارتقاء تاب آوری و خودباوری به صورت جامع و موثر بررسی کند.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، تاب آوری ، خودباوری ، یادگیری شخصی سازی شده ، سلامت روانی ، فناوری آموزشی ، مهارت های روان شناختی