نقش روانشناسی در فرآیند تربیت و پرورش دانش آموزان ابتدایی: اصول و رویکردهای موثر

دورهی ابتدایی به عنوان نخستین گام رسمی کودک در فرآیند آموزش و پرورش، نقطهی عطفی در شکل گیری پایه های شناختی، عاطفی و اجتماعی او محسوب می شود. این مقاله به بررسی اهمیت روانشناسی در تربیت دانش آموزان ابتدایی پرداخته و نشان می دهد که چگونه توجه به ویژگی های روانشناختی در این دوره می تواند به بهبود فرآیند یادگیری و رشد اجتماعی کودک کمک کند. با استفاده از نظریه های روانشناسی مانند نظریه های پیاژه، ویگوتسکی و اریکسون، مقاله به ضرورت ترکیب یافته های روانشناختی در برنامه های آموزشی و تربیتی اشاره می کند و به معلمان و والدین این امکان را می دهد تا استراتژی های موثری برای تقویت انگیزه، حل مشکلات روانی و بهبود روابط اجتماعی کودکان در مدرسه به کار گیرند. همچنین مقاله پیشنهاد می کند که تحقیقات بیشتری برای شناخت بهتر نیازهای روانی و شناختی کودکان در این دوره و تاثیرات آن ها بر یادگیری و تربیت صورت گیرد.

کلیدواژه ها:

آموزش ابتدایی ، روانشناسی تربیتی ، نظریه های روانشناسی ، پیاژه ، ویگوتسکی ، اریکسون ، انگیزه ، رفتارهای مثبت ، مهارت های اجتماعی.