تحلیل نقش تنظیم هیجانی در پیش بینی پیشرفت تحصیلی و خودپنداره تحصیلی دانش آموزان ابتدایی

تنظیم هیجانی به عنوان یک فرایند روان شناختی کلیدی، نقش مهمی در رشد و توسعه فردی کودکان دارد و تاثیر مستقیمی بر توانایی های شناختی، رفتاری و اجتماعی آنان می گذارد. این مهارت به معنای توانایی مدیریت و کنترل هیجانات و احساسات در موقعیت های مختلف است که می تواند زمینه ساز موفقیت های تحصیلی و شکل گیری یک خودپنداره تحصیلی مثبت در دانش آموزان باشد. خودپنداره تحصیلی، که به تصویر ذهنی فرد از توانایی ها و ارزش های خود در محیط آموزشی اشاره دارد، یکی از عوامل موثر بر انگیزه، پشتکار و پیشرفت تحصیلی به شمار می رود.با توجه به اهمیت روزافزون سلامت روانی و مهارت های هیجانی در فرآیند یادگیری و پیشرفت تحصیلی، این پژوهش به دنبال تحلیل دقیق نقش تنظیم هیجانی در پیش بینی دو متغیر کلیدی پیشرفت تحصیلی و خودپنداره تحصیلی دانش آموزان دوره ابتدایی است. پژوهش حاضر از نوع توصیفی-همبستگی بوده و با بهره گیری از روش های آماری پیشرفته، رابطه بین توانمندی های تنظیم هیجانی با میزان پیشرفت تحصیلی و کیفیت خودپنداره تحصیلی را مورد بررسی قرار داده است.جامعه آماری این پژوهش شامل دانش آموزان دوره ابتدایی بود که نمونه گیری به شیوه تصادفی چندمرحله ای انجام گرفت. ابزارهای جمع آوری داده شامل پرسشنامه های استاندارد تنظیم هیجانی و خودپنداره تحصیلی به همراه نمرات عملکرد تحصیلی واقعی دانش آموزان بود. داده ها با استفاده از تحلیل های آماری چون ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چندمتغیره و تحلیل مسیر مورد ارزیابی قرار گرفتند.یافته ها حاکی از آن است که تنظیم هیجانی به عنوان یک پیش بینی کننده قوی، رابطه مثبت و معنی داری با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دارد، به طوری که دانش آموزانی که مهارت های بهتری در کنترل هیجانات و واکنش های روانی خود دارند، عملکرد تحصیلی بهتری نیز از خود نشان می دهند. همچنین، تنظیم هیجانی در شکل دهی خودپنداره تحصیلی موثر است، به گونه ای که دانش آموزان با توانایی های هیجانی بالاتر، تصویر ذهنی مثبت تری از خود در زمینه تحصیل دارند که این موضوع منجر به افزایش انگیزه و تعهد آنان به یادگیری می شود.

کلیدواژه ها:

تنظیم هیجانی ، پیشرفت تحصیلی ، خودپنداره تحصیلی ، دانش آموزان ابتدایی ، مهارت های هیجانی ، سلامت روانی ، روان شناسی تربیتی