تاثیر آزاد سازی مناطق تجاری در معیشت بومیان

منطقه آزاد تجاری قلمرو محصوری از یک کشور است که در حوالی یک بندر یا مجاورت یک دریا قرار گرفته است و درآن تجارت بین المللی با سایر نقاط جهان مجاز است وکالاها بدون پرداخت عوارض گمرکی وارد یا صادر می شود. این تفکر نخستین بار در کشورهای سوسیالیستی که دارای اقتصاد بسته بودند، مورد توجه قرار گرفت. در اصل استراتژی این ایده بر صادرات تمرکز دارد و هدف تاسیس مناطق آزاد- تجاری، بهره وری از تجارت آزاد برای زیرسازی اقتصاد داخلی با محوریت محرومیت زدایی از مناطق مرزی دورافتاده است. با این حال آزادسازی این مناطق مستلزم پیش نیاز ها و زیر ساخت های عمرانی و رفاهی است. ایران دارای چندین مناطق آزاد است که تعداد آن رو به افزایش است. علیرغم پتانسیل های اقتصادی موجود در این مناطق، بیکاری، قاچاق و بروز ناامنی نارضایتی بومیان را برانگیخته است. در این مقاله به طور کوتاه به بیان تاریخچه شکل گیری ابن مناطق میپردازیم سپس به بررسی دلایل نارضایتی بومیان این مناطق در ایران از منظر حقوق شهروندی و حقوق عمومی میپردازیم.

کلیدواژه ها:

اقتصاد ، شورای عالی مناطق آزاد ، معیشت بومیان ، مهاجرت ، مناطق آزاد تجاری ، نقاط مرزی