روایت یک معلم از چالش های کمبود امکانات در دوردست ترین نقاط

روایت پژوهی به عنوان رویکردی کیفی، بستری عمیق برای کاوش در تجربیات فردی و معانی پنهان پشت رویدادها فراهم می کند. این روش پژوهشی با تمرکز بر داستان های زندگی معلمان، به ویژه در مناطقی که شرایط محیطی و اداری برای کار دشوار شده اند، امکان درک بهتر تاثیر عوامل فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی بر مسیر حرفه ای آن ها را فراهم می سازد. پژوهش های متعدد نشان داده اند که با وجود پیشرفت های فناوری در برخی مناطق، معلمان مناطق دوردست همچنان از چالش های قابل توجهی مانند شرایط نامساعد محیطی و زیرساخت های ناکافی رنج می برند که این امر می تواند نگرش و انگیزش آنان را به شدت تغییر دهد (محمدی, ۱۳۹۹) (شاکری, ۱۳۹۸).در شرایط حاضر و با توجه به افزایش نیاز به امکانات آموزشی نوین، معلمان مشغول به فعالیت در مناطق دورعلمت با مشکلات چندگانه ای مواجه اند. عدم دسترسی به تجهیزات به روز، ناکافی بودن منابع آموزشی و عدم وجود حمایت های کافی از طرف مدیریت نظام آموزشی، همگی عواملی هستند که به صورت همزمان بر کیفیت تدریس و روحیه شغلی آن ها تاثیر می گذارند. مطالعات میدانی نشان می دهد که این کمبودها منجر به احساس انزوا، فشار روانی و در نهایت کاهش انگیزه برای ادامه فعالیت حرفه ای می شود (سلیمی, ۱۳۹۸) (رضایی, ۱۳۹۷) . همچنین، نبود فضای مناسب یادگیری در کنار کمبود امکانات فیزیکی، شرایط کار را برای معلمان حتی در سطح پایه تحت تاثیر منفی قرار می دهد.